Αγώνες στο Μουρίκη...

Εκατό και πλέον σκύλοι συμμετείχαν στον ανεπίσημο αγώνα που διοργάνωσε πριν από μερικές ημέρες ο ''χομπίστικος'' Κυνηγετικός Σύλλογος Νέας Ερυθραίας κοντά στο Μουρίκι Βοιωτίας. Ο αγώνας παρά το ....εμπάργκο του Ομίλου Πόιντερ-Σεττερ στους ανεπίσημους κυνηγετικούς αγώνες είχε μεγάλη επιτυχία αφού η προσέλευση των κυνηγών ήταν μαζική αλλά και πέρα για πέρα «αθλητική». Οι βρετανικές φυλές ''κατέλαβαν'' τρία τερέν ενώ οι ηπειρωτικές με τις 20 και πλέον συμμετοχές ''στριμώχτηκαν'' σε ένα. Φυσικά όλα τα Κούρτσχααρ Επανιέλ κ.λ.π. που συμμετείχαν είχαν κομμένη ουρά. Οι κάτοχοι ηπειρωτικών φυλών καταφεύγουν πλέον τους ανεπίσημους αγώνες, μια και η ...άφρονα απόφαση της διοίκησης του ΚΟΕ να απαγορεύσει την συμμετοχή σκύλων με κομμένες ουρές στους επίσημους ουσιαστικά απέκλεισε αυτές τις φυλές από οποιαδήποτε εκδήλωση. Θυμίζουμε ότι σύμφωνα με τον πρόσφατο νόμο για τα ζώα συντροφιάς απαγορεύεται η κοπή της ουράς, ενώ παράλληλα απαγορεύει και την συμμετοχή όλων των ακρωτηριασμένων σκύλων σε εκθέσεις.
Δεν έχει και τόση σημασία να αναφέρουμε τους νικητές του ανεπίσημου αγώνα, αλλά πολύ καλή εντύπωση έκανε η παρουσία του παλαίμαχου κυναγωγού, κριτή και «ποιντερόφιλου» Νίκου Κατσαρού που παρακολούθησε τους αγώνες και στο τέλος παρουσίασε και κάποιον σκύλο του. Δεν μάθαμε αν διεκδίκησε κάποιο κύπελλο ή απλά συμμετείχε εκτός συναγωνισμού, όμως αυτό που μπορούμε να σημειώσουμε ήταν τα πολύ καλά λόγια που ακούστηκαν για τον αγαπημένο ...μπάρμπα των τερέν.

Aσημένιο στην Ευρώπη ο Μ. Μήτας στο σκητ...

Με ένα ασημένιο μετάλλιο για την ελληνική ομάδα έπεσε η αυλαία της σημερινής δεύτερης ημέρας (Κυριακή 20/5/2012) του ευρωπαικού πρωταθλήματος πήλινου στόχου που γίνεται στη Λάρνακα. Ο Μάκης Μίτας έκανε μια μυθική ανατροπή και από την έκτη θέση ανέβηκε μέχρι το βάθρο.

Νικητής στο σκητ των ανδρών ήταν ο Ιταλός Λουκίνι με 147/150 (122+25). Δεύτερος κατετάγη ο Μάκης Μίτας με 146/150 (121+25). Ο Γιώργος Αχιλλέως που ολοκλήρωσε πρώτος την κανονική διάρκεια του αγώνα με 123/125, βρέθηκε τρίτος μετά από ένα μέτριο 22/25 στον τελικό (σύνολο 145/150). Χρειάστηκε μάλιστα να επικρατήσει στο shoot – off με 4-3-1 αντίστοιχα του Α. Χασικου (Κύπρος, 121+24) και του Τόμασεκ (Τσεχία, 122+23) που είχαν κι αυτοί 145/150. Έκτος κατετάγη ο Τσέχος Νύρντλε με 144/150 (121+23).

Το μετάλλιο του Μάκη Μίτα κατακτήθηκε με επικό τρόπο και έδειξε ότι ο Έλληνας πρωταθλητής είναι φτιαγμένος από το υλικό εκείνο που κάνει τους μεγάλους αθλητές. Ο Μήτας ολοκλήρωσε την κανονική διάρκεια του αγώνα έκτος με 121/125 (24+25+23+24+25). Αλλά το νούμερο αυτό δεν ήταν αρκετό για αν του δώσει απ ευθείας συμμετοχή στον τελικό. Με ισοβαθμία στα 121/125 και μετά τη διαδικασία του shoot – off πέρασαν στον τελικό οι Νύντρε (Τσεχία), Μήτας (Ε), Χάσικος (Κύπρος) και έμεινε εκτός ο Αντώνης Ανδρέου (Κύπρος) με 121/125. Ο Γιώργος Σαλαβαντάκης με 120/125 (25+24+24+24+23) ήταν 15ος και ο Νίκος Μαυρομμάτης με 117/125 (24+23+25+24+21) ήταν 35ος. Η ελληνική ομάδα πήρε τελικά την τέταρτη θέση.

Στους εφήβους νικητής ήταν ο Νίκος Βασιλείου (Κύπρος) με 142/150 (121+21). Δεύτερος ο Ιταλός Ροζέτι με 141/150 (117+24) που επικράτησε στο shoot – off με 2-1 του Τσέχου Πασακ που είχε κι αυτός 141/150 (118+23). Στην 14η θέση οι Κύπριοι Καζάκος με 112/125 και Κυπριανού με 111/125. Από ελληνικής πλευράς ο 16χρονος Γιάννης Γκογκολάκης κατέλαβε την 24η θέση με 108/125 (23+23+20+20+22). Στο ομαδικό πρώτη η Τσεχία με 352/375, δεύτερη η Ιταλία με 346/375 και τρίτη η Κύπρος με 344/375. Στον αγώνα των σκοπευτών για MQS ο Θοδωρής Περατικός πέτυχε 113/125 (23+23+22+24+21).

Μετά τη δεύτερη ημέρα των αγώνων η Κυπριακή ομάδα έχει κατακτήσει συνολικά έξη μετάλλια, τρια χρυσά και τρία χάλκινα.Τα χρυσά μετάλλια πήραν: ο Βασιλείου στους εφήβους και οι ομάδες ανδρών και γυναικών στο σκητ. Τα χάλκινα πήραν: ο Γιώργος Αχιλλέως (σκητ άνδρες), η Αντρη Ελευθερίου (σκητ γυναίκες) και το ομαδικό των εφήβων στο σκητ.

Επιχείρηση απομάκρυνσης αρκούδας στο Τσοτύλι Κοζάνης...

Ολοκληρώθηκε την Τετάρτη 9 Μαϊου 2012 η επιχείρηση απομάκρυνσης μιας θηλυκιάς  αρκούδας μαζί με το μικρό της,  που είχε  φωλιάσει  σε φυτοφράκτη  εντός  του οικισμού   του Δ.Δ. Τσοτυλίου του Δήμου Βοίου Κοζάνης, δίπλα από τις τελευταίες κατοικίες!  Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε με την έγκριση και καθοδήγηση του δασαρχείου Τσοτυλίου  σε συνεργασία με τον Κυνηγετικό Σύλλογο Τσοτυλίου, την Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης, τον Αρκτούρο και τον Δήμο Βοίου .Στην επιχείρηση παρευρίσκονταν ο Πρόεδρος του Κ.Σ. Τσοτυλίου κ. Καρούτας, ο επιστημονικός της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης Δασοπόνος κ. Ισαάκ, καθώς και ομοσπονδιακοί θηροφύλακες.

Η επιχείρηση αφορούσε την σταδιακή καταστροφή του φυτοφράκτη, τη φόρτωση και την απομάκρυνση της βιομάζας ώστε να εξαναγκαστεί η αρκούδα να μετακινηθεί σε άλλη περιοχή.

Η «εξαναγκαστική απομάκρυνση» με την καταστροφή της φωλιάς του ζώου κρίθηκε αναγκαία, καθώς πρόκειται για την ίδια θηλυκιά αρκούδα που φώλιασε και γέννησε  στο ίδιο σημείο με διαφορά λίγων  δεκάδων μέτρων  την περασμένη χρονιά και η οποία  είχε τότε  απομακρυνθεί μετά από επιχείρηση νάρκωσης! Η νάρκωση πέρσι, που έγινε με ειδική άδεια της Δ/νσης Θήρας του ΥΠΕΚΑ, ήταν ασφαλώς μη αποτελεσματική.

 Από πληροφορίες περιοίκων το ζώο βρίσκονταν στο σημείο από τον χειμώνα της περασμένης χρονιάς, όπου δημιούργησε την φωλιά του, ξεχειμώνιασε και γέννησε το μικρό του. Δυστυχώς μόνο η «εξαναγκαστική απομάκρυνση» θα δώσει στο ζώο τη δυσάρεστη εμπειρία ώστε  να μην  επανέλθει .

Η συνύπαρξη ενός αγρίου ζώου του μεγέθους της αρκούδας  τόσο κοντά με τον άνθρωπο, μόνο κίνδυνους  μπορεί να δημιουργεί και για τους κατοίκους και για το ίδιο το  ζώο.

 Βέβαια δημιουργούνται πια ουσιαστικά ερωτηματικά, όπως:

-          Πρέπει να καταστρέφουμε το πράσινο και τη βλάστηση των χωριών μας, ώστε να μην προσελκύεται η αρκούδα;

-          Υποβαθμίζουμε την ποιότητα ζωής των κατοίκων ενσυνείδητα;

-          Τι αναγκάζει την αρκούδα να προσπεράσει όλο το πλούσιο σε βλάστηση βουνό του Βοϊου Κοζάνης και να επιλέγει για 2 συνεχείς χρονιές τους θάμνους που βρίσκονται εντός του ρυμοτομικού σχεδίου της κωμόπολης Τσοτυλίου;

-          Αντίστοιχα περιστατικά υπήρξαν πολύ κοντά στους οικισμούς στο Σιδηρόνερο Δράμας φέτος και στην Αναστασιά Σερρών πέρσι. Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε κάποια θέματα που με ευκολία έχουμε αναγάγει σε ταμπού;

-          Η αρκούδα ψάχνει απλά για τροφή και επιζητά την ανθρώπινη παρουσία ή μήπως έχει αυξηθεί πολύ ο πληθυσμός της και εκδιώχνεται βίαια από άλλες αρκούδες, στην προσπάθεια του ζώου για επικράτηση και ορισμό χωροκράτειας;

-          Μπορούμε να επανεντάξουμε ένα είδος στη φύση, όταν το άγριο ένστικτό του έχει αλλοιωθεί, τρώγοντας σκουπίδια ή βρίσκοντας τροφή μέσα στις αυλές και αγροικίες των χωριών;.

Το μετέωρο βήμα των ηπειρωτικών φυλών Τα "παράνομα" κυνηγόσκυλα...

Αμηχανία και προβληματισμός επικρατεί ανάμεσα στους φίλους και στους κατόχους των ηπειρωτικών φυλών, μετά την εγκύκλιο'' του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδος που εξισώνει τους αγώνες κυνηγετικών ικανοτήτων με τις εκθέσεις, απαγορεύοντας στην ουσία σε σκύλους με άκοπες ουρές να συμμετέχουν σε κάθε είδους εκδηλώσεις.
Την ίδια στιγμή, χιλιάδες κυνηγοί που κατέχουν σκύλους φέρμας των ηπειρωτικών φυλών, κινδυνεύουν να περιέλθουν σε κατάσταση “παρανομίας”...Επί της ουσίας διατρέχουν τον κίνδυνο να κατηγορηθούν για...ακρωτηριασμό των ζώων τους, μόνο και μόνο γιατί ο νέος νόμος φέρει τη “σφραγίδα” της υστερίας συγκεκριμένων “φιλοζωικών” οργανώσεων...
Η διοίκηση του ΚΟΕ από την πλευρά της, αντί να τους υπερασπιστεί όταν έπρεπε, έρχεται τώρα – όπως έχει γράψει το “Εθνος Κυνήγι” - να ερμηνεύσει αυθαίρετα το επίμαχο άρθρο του νόμου για τα ζώα συντροφιάς, αποκλείοντας αυτούς τους σκύλους και από τους αγώνες κυνηγετικών ικανοτήτων.

Οι Όμιλοι Επανιέλ Μπρετόν, Κούρτσχααρ Ντράτχααρ κ.λ.π μένουν πλέον χωρίς αντικείμενο, μια και οι μόνες δραστηριότητές τους ήταν η διοργάνωση εκθέσεων και αγώνων. Φυσικά από αυτές τις δραστηριότητες προέρχονται και τα έσοδα που είναι απαραίτητα για την λειτουργία τους ενω το επόμενο στάδιο θα είναι η φυγή των μελών.
Και αυτό είναι φυσικό επακόλουθο μια και οι Όμιλοι πλέον δεν θα μπορούν πλέον να τους παρέχουν καμιά ευκαιρία να αναδείξουν τους σκύλους τους ή την εκτροφή τους...

Η προσπάθεια για ένα κοινό “μέτωπο” των ενδιαφερόμενων ώστε να αλλάξει ο νόμος είναι μάλλον υποτονική, αν και υπάρχουν κάποιες θετικές ενδείξεις, όπως η “διαβούλευση” ανάμεσα στις ηγεσίες των Ομίλων Επανιέλ και Κούρτσχααρ....
Όσο για τον ίδιο τον ΚΟΕ μάλλον κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, εν όψη μάλιστα και των εκλογών της 27ης Μαΐου. Ατυχής συγκυρία πρέπει να θεωρηθεί και η πρόσφατη περιπέτεια υγείας του Γιώργου Παπάζογλου που, σαν μέλος της διοίκησης και σαν ένθερμος φίλος των Ντράτχααρ, θα μπορούσε να συντονίσει κάποιες κοινές ενέργειες των Ομίλων των ηπειρωτικών φυλών...
Όμως ενώ αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες δεν συζητείται καν το θέμα της ουράς.
Με εξαίρεση ορισμένες σκανδιναβικές χώρες, οι σκύλοι με κομμένες ουρές μπορούν να συμμετέχουν κανονικά σε όλες τις εκδηλώσεις, ενώ ειδικά για τα κυνηγετικά σκυλιά.... ούτε καν τίθεται θέμα!
Χαρακτηριστικά είναι αυτά που μας δήλωσε ο πρόεδρος του Ομίλου Επανιελ Μπρετόν Χρήστος Καλφόπουλος:

• '' Πρόκειται να συμμετάσχω στην Παγκόσμια Έκθεση της FCI που θα διεξαχθεί από 18 έως 20 Μαΐου στην Αυστρία. Οι διοργανωτές για τους τέσσερις σκύλους που δήλωσα μου ζήτησαν να τους στείλω μια επιστολή με την οποία να διευκρινίζω ότι οι σκύλοι μυ είναι κυνηγετικοί, και γι αυτό έχουν κομμένη ουρά. Την έστειλα λοιπόν και δεν υπάρχει κανένα ζήτημα''!

Ενδιαφέρον όμως έχουν και όσα μας είπε ο εκτροφές Κούρτσχααρ Γιάννης Λιάπης, που πρόσφατα συμμετείχε με την Εθνική Ομάδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της φυλής στην Κροατία....

• Στο συνέδριο που έγινε παράλληλα με τους αγώνες, όλες οι χώρες συμφώνησαν ότι, το πρότυπο της φυλής παραμένει ως έχει και οι ουρές θα συνεχίσουν να κόβονται όπως γινόταν μέχρι τώρα. Και βέβαια δεν τέθηκε καν θέμα αποβολής όσων σκύλων έχουν άκοπη ουρά.

Το Έθνος-Κυνήγι μίλησε και με τον γνωστό κυνοτρόφο Δημήτρη Κρητικό που ασχολείται εδώ και πολλά χρόνια με Ντρατχααρ... Ο κ Κρητικός συμμετέχει με τους σκύλους του κυρίως σε διεθνείς αγώνες του εξωτερικού, όπου ουδέποτε και πουθενά δεν τέθηκε θέμα ουράς!

• “ Παντού τα Ντράτχααρ έχουν κομμένη ουρά” μας λέει ο κ Κρητικός και συμπληρώνει:
• “ Δεν έχω δει Ντράτχααρ με κομμένη ουρά ούτε στο Hegevald που θεωρείται η Μέκκα της φυλής ανά την υφήλιο, ούτε και στην γειτονική Βουλγαρία όπου πριν μερικές ημέρες συμμετείχα σε ένα σημαντικό αγώνα”.

Όσοι ασχολούνται με την λύση του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί, συγκλίνουν είτε στην έκδοση μιας νέας Υπουργικής απόφασης με την οποία θα εξαιρούνται οι κυνηγετικοί σκύλοι από την απαγόρευση της κοπής της ουράς, είτε στην τροποποίηση του νόμου (κάτι που μάλλον είναι χρονοβόρο και απίθανο να συμβεί στο ορατό μέλλον).
Μέχρι όμως να γίνουν όλα αυτά οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις ακυρώνονται, ενώ ο Όμιλος Επανιέλ δείχνει να βρίσκει μια άλλη πρόσκαιρη λύση....
Προσανατολίζεται δηλαδή, να ζητάει από τους εκθέτες πιστοποιητικά ότι οι σκύλοι τους γεννήθηκαν άνουροι ή βραχύουροι, κάτι που συμβαίνει σποραδικά ή περισσότερο συχνά σε αυτή τη φυλή.
Ας σημειωθεί μάλιστα ότι στην πατρίδα των Μπρετόν, την Γαλλία, η άκοπη ουρά θεωρείτε ...απρέπεια!

Τέλος, να σημειώσουμε ότι η ...γκάφα του ΚΟΕ να αποστείλει εγκύκλιο με την οποία απαγορεύει την συμμετοχή των ηπειρωτικών φυλών σε επίσημους αγώνες, οδηγεί πολλούς κυνόφιλους... στους ανεπίσημους.
Αυτό επιβεβαιώθηκε και στους πρόσφατες αγώνες της Τρίπολης, όπου η γκάφα του ΚΟΕ συμπληρώθηκε και με μια δεύτερη, καθώς απαγόρευε και τη συμμετοχή ... επίσημων κριτών σε άτυπους αγώνες!
Όσο και καλή πρόθεση να έχουμε, δεν βγάζουμε άκρη...

 



Κειμενο -Φωτο: Νίκος Φωτακόπουλος

Σκότωνε αγριογούρουνα με κάμερα και διόπτρες νυχτερινής όρασης...

Προηγμένος τεχνολογικά λαθροθήρας συνελήφθη στην Κόνιτσα. Αν και μεγάλης ηλικίας, εντοπίστηκε με μια κυνηγετική καραμπίνα, στην οποία είχε προσαρτήσει… κάμερα, που επικοινωνούσε ασύρματα με διόπτρες νυχτερινής όρασης, που φορούσε στο κεφάλι του, προκειμένου να πληροφορείται την απόσταση που έχει από τους αγριόχοιρους, αλλά και να τους βλέπει κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ο εξοπλισμός του κόστιζε γύρω στα 20.000 ευρώ.

Πρόκειται, όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Ε΄Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Ηπείρου Παναγιώτης Τσιλίκης για πρωτόγνωρο περιστατικό. Και πρόσθεσε: “Τέτοιον εξοπλισμό χρησιμοποιεί μόνο ο αμερικάνικος στρατός και ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας στις Ηνωμένες Πολιτείες».

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΟΡΩΠΙΟΥ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ...

O Κυνηγετικός σύλλογος Κορωπίου και το Δ.Σ δείχνοντας για ακόμη μια φορά οτι είναι ενεργός σε όλους τους τομείς οργάνωσε στην αίθουσα ψυχαγωγίας των μελών την Παρασκευή 29/3 ένα σεμινάριο με μεγάλη απήχηση από πολλούς κυνηγούς. Καλεσμένοι της εκδήλωσης ήταν,  ο εκτροφέας  Pointer-Setter και εκπαιδευτής Θωμάς Πετρόχειλος, ο εκτροφέας επανιέλ Μπρετόν Γ.Καλατζής και ο εκτροφέας κούρτσχααρ Κώστας Καλφόπουλος. Οι τρείς κατάθεσαν τις απόψεις τους και τις εμπειρίες τους όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούνται με τους σκύλους, σε θέματα επιλογής κουταβιού, τις δυνατότητες  της μύτης κάθε φυλής, τι πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε έναν ποιοτικό σκύλο, πως πρέπει να εκπαιδεύεται κ.α.   Το κοινό έκανε πολλές ερωτήσεις και η εκδήλωση είχε πραγματικά έναν μορφωτικό χαρακτήρα.  Την επόμενη ημέρα είχαμε μια επιτόπου δοκιμή στο χωράφι από σκύλους κυνηγών, ώστε οι κριτές να εξετάσουν σε κάθε σκύλο τα φυσικά τους προσόντα και να τους συμβουλέψουν τι πρέπει να κάνουν αλλά και σε ποιο επίπεδο είναι τα σκυλιά τους. Έτσι νωρίς το πρωί συναντηθήκαμε στην περιοχή του Μελισσουργού και παρόλη την μεγάλη ζέστη ξεχώρισαν αρκετοί σκύλοι για τις φυσικές τους αρετές. Ο καιρός δεν βοήθησε λόγω άπνοιας αλλά το θήραμα ήταν πολύ καλό και ποιοτικό και μπράβο στο εκτροφείου Χατζηνάκη . Τις Ηπειρωτικές φυλές εξέτασε ο κος Καλατζής  και έχουμε στην κορυφή 2 θηλυκούς σκύλους ένα Κούρτσχααρ  και ένα Ντράτχααρ.

1.       Danai of verginas gold sun K.Kαλφόπουλος –Γ.Τσουκαλάς και  ZAFIRA AYGERINOS –Aυγερινός Ν

3.ΑΥRA epaniel Breton Kρητικός Μιχάλης                

4.Jimmys   kurzhaar     Γ.Τσιαχρής

Του κ.Πετρόχειλου του άρεσαν οι παρακάτω σκύλοι.

1.REA                  setter             Παντελιάς

2.ΤΗΕΟ               pointer           Μιχάλης

3.ΑRNO              setter              Κρητικός

4.ENTER  APOSPORIS            pointer          Aποσπόρης

5.ΠΑΚΟ                setter             Γιαλελής  

6.ARTEMIS         pointer            Kολοκοτρώνης

7.ΕLLI                   pointer            Koλοκοτρώνης 

Eπίσης θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε  την κ. Πετροχείλου για την βοήθεια της το ίδιο και την κα.Μαίρη Βαρνάβα και τον Γ .Βουδούρη για την βιντεοσκόπηση και την φωτογράφηση . Ευχαριστούμε  τον κ.Πάσχο κεντρικό χορηγό της εκδήλωση με τις τροφές TOP ENERGY, την DΤSYSTEMS για τα δώρα της και τα κυνηγετικά καταστήματα  Ντούνη Δ.και Μεγαγιάννη Ι.  Πιστεύουμε ότι ήταν μια όμορφη εκδήλωση την οποία ευχαριστήθηκαν όλοι όσοι συμμετείχαν την οποία θα προσπαθήσουμε να επαναλάβουμε και του χρόνου.

Άτυχο ήταν ένα νεαρό ζαρκάδι που παρασύρθηκε από γεωργικό μηχάνημα...

Σε αγροτική περιοχή του Νομού Κιλκίς γεωργικό μηχάνημα κατά τη διάρκεια της συγκομιδής παρέσυρε νεαρό ζαρκάδι που βρισκόταν εντός του χωραφιού. Αμέσως ο αγρότης ειδοποίησε τον θηροφύλακα της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης (ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ)  ο οποίος και έσπευσε στην περιοχή. Το ζαρκάδι ήταν ηλικίας λίγων ημερών και ήταν τραυματισμένο πολύ σοβαρά και στα τέσσερα πόδια.

Έγινε προσπάθεια να μεταφερθεί σε κάποιο Κέντρο Περίθαλψης στην Αθήνα ενώ η ΣΤ΄ΚΟΜΑΘ ενημέρωσε την Κτηνιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης. Με το υπηρεσιακό αυτοκίνητό του ο Θηροφύλακας μετέφερε το άτυχο ζώο σε τοπικό κτηνίατρο. Μετά από εξέταση και με τη σύμφωνη γνώμη του εξειδικευμένου Καθηγητή Κτηνιατρικής διαπιστώθηκε πως εκτός από τα πόδια είχαν υποστεί μη αντιστρεπτή βλάβη βασικά όργανα του ζώου και ήταν αδύνατο να επιζήσει. Για το λόγο αυτό δυστυχώς αποφασίσθηκε να γίνει ευθανασία.

Το περιστατικό αυτό είναι το πρώτο όπου ένα ζαρκάδι τραυματίζεται σε αγροτική περιοχή, ενώ για άλλη μια φορά διαπιστώνει κανείς την απουσία της κρατικής μέριμνας για αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης έχει εδώ και 16 μήνες αποστείλει έγγραφο στο Υπουργείο Περιβάλλοντος (αρ. Πρωτ. 141/25-1-2011), στην αρμόδια Διεύθυνση Αισθητικών Δασών, Δρυμών και Θήρας και παρά τις επανειλημμένες τηλεφωνικές οχλήσεις μας η εν λόγω υπηρεσία δεν έχει μπει ακόμα στον κόπο να μας απαντήσει για το πρωτόκολλο ενεργειών, γεγονός που προβληματίζει για τη σκοπιμότητα αυτής της αδικαιολόγητης καθυστέρησης.

Κυνηγώντας με πόιντερ τις βελουδομάτες...

Όλα ξεκίνησαν στην Πλάκα μια Δευτέρα βράδυ. Μετά την καθιερωμένη μας συγκέντρωση στον ΟΚΑΔΕ, το ραντεβού ήταν στην «Κυρά-Κούλα» στο Ίλιον για προβατίνα.
Ενώ λοιπόν τρώγαμε την περίφημη προβατίνα και πίναμε το υπέροχο κρασί της Κυρά-Κούλας, ο φίλος και συγκυνηγός μου, ο Τάκης ο Σβεστονώφ, πέταξε την ιδέα να πάμε για μπεκάτσες το Σαββατοκύριακο στην Ήπειρο. Όλοι γελάσαμε και αποπήραμε, διότι ούτε καμία πληροφορία είχαμε, ούτε οι καιρικές συνθήκες ήταν τέτοιες που θα μας ενθάρρυναν να πάμε για μπεκάτσες. Αντιθέτως, οι πληροφορίες μας ήταν από κακές έως πολύ κακές, θα έλεγα. Πουθενά δεν είχαν ακουστεί πουλιά, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων που μίλαγαν για ένα-δύο πουλιά το πολύ κι αυτά ήταν φαντάσματα. Η συζήτηση όμως άναψε όταν αρχίσαμε να μιλάμε για τα σκυλιά μας κι αυτό που με έκανε να πάρω τελικά την απόφαση και να πάω για μπεκάτσες το συγκεκριμένο Σαββατοκύριακο ήταν το εξής: το καλό κυνηγόσκυλο δεν είναι εκείνο που όταν θα έχει πουλιά θα αρχίσει να τα φερμάρει ένα-ένα. Είναι εκείνο που όταν θα υπάρχει μια μπεκάτσα σε ένα δάσος, θα το κάνει άνω-κάτω για να την βρει και να την «βιδώσει» στο χώμα, όσο φάντασμα κι αν είναι αυτή. Έτσι λοιπόν πήρα την απόφαση εκείνη την ώρα και είπα «Πάμε ρε Τάκη», πρώτον γιατί ήθελα να δω αν το σκυλί μου είναι τόσο καλό όσο πίστευα και δεύτερον για να δω αν όλα αυτά τα καλά λόγια που είχα ακούσει για τα σκυλιά του Τάκη ίσχυαν. Το ραντεβού ήταν Πέμπτη απόγευμα, έξω από το μαγαζί του Τάκη στο Περιστέρι. Θα κυνηγούσαμε από Παρασκευή πρωί έως και Κυριακή απόγευμα. Ο τόπος που θα πηγαίναμε, γνωστός σε όλους, η Ήπειρος. Αφού λοιπόν φορτώσαμε ρούχα, τουφέκια, σκύλους και φαγητά στο φορτηγό, ξεκινήσαμε για το κυνήγι μας. Με του βγήκαμε στην εθνική άρχισαν και τα όνειρα, ότι μπορεί δηλαδή να πέσουμε στο μπάσιμο κι επειδή όλοι έχουν πάει για πέρδικες, αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα είμαστε μόνοι μας και η πίτα θα είναι όλη δικιά μας. Θυμηθήκαμε άλλες χρονιές προηγούμενες, ταιριάξαμε και τις ημερομηνίες και όλα καλά. Η μπεκάτσα όμως είναι απρόβλεπτη και δεν έχει ούτε ημερομηνίες, ούτε καιρούς. Έρχεται όποτε θέλει, πάει όπου θέλει, κάθεται όσο θέλει και τέλος φεύγει όποτε θέλει. Αυτό το ξέραμε κατά βάθος και οι δυο μας πολύ καλά. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση, ήταν η σιγουριά του Τάκη ότι όπως και να ‘χει, το τριήμερο θα βρίσκαμε 5-6 πουλιά και μάλιστα χαρακτηριστικά μου ανέφερε ότι «και τον Αύγουστο να πάμε, εκεί θα βρούμε τουλάχιστον δύο πουλιά». Όλα αυτά όμως, την ώρα που φτάσαμε στο μέρος που θα διανυκτερεύαμε φρόντισα να τα βγάλω από το μυαλό μου και να επανέλθω στην αρχική μου σκέψη, δηλαδή στον σκύλο. Ήθελα έστω και μια να υπήρχε στο δάσος, να την βρω. Και με αυτή την ιδέα στο μυαλό μου κοιμήθηκα.
Το πρωί της Παρασκευής ξεκινήσαμε στις 7:30 το πρωί. Φτιάξαμε το καφεδάκι μας μέσα στο φορτηγάκι, το ήπιαμε και αφού συμφωνήσαμε και οι δυο ότι τέτοιο ύπνο δεν κάνουνε ούτε στα κρεβάτια του σπιτιού μας, ξεκινήσαμε για το πρώτο «κοτέτσι». Όταν είδα μπροστά μου τα ατέλειωτα δάση της Ηπείρου και τα ντούσκα με τα κιτρινισμένα λίγα φύλλα πάνω τους, γιατί τα περισσότερα είχανε πέσει, ένιωσα ένα ρίγος να με διαπερνά, γιατί κακά τα ψέματα, καλές είναι οι πέρδικες και τα ψηλά βουνά, αλλά για μένα «Η βασίλισσα είναι μία και ζει μέσα στο δάσος».
Σταματήσαμε πάνω από ένα μεγάλο και σκοτεινό ρέμα. Όταν βγήκαμε από το αμάξι ήμασταν με τα κοντομάνικα ο Τάκης όμως με συμβούλεψε να βάλω το πουκάμισο γιατί εκεί κάτω ήταν άλλος Θεός. Και πράγματι είχε δίκιο. Με του που αρχίσαμε να κατεβαίνουμε το ρέμα, η υγρασία είχε αρχίσει να με τρυπάει. Εγώ είχα πάρει μαζί μου την αγαπημένη μου BREDA και ο Τάκης τον ΦΟΥΕΓΚΟ. Λύσαμε ακριβώς στις 9 το πρωί. Τα σκυλιά αρχίσανε να κεντάνε στην κυριολεξία το δάσος. Ο ΦΟΥΕΓΚΟ που ήταν πολύ πιο έμπειρος, ήξερε ακριβώς τα μέρη που χτύπαγε. Τα τσεκάριζε, ξεκαθάριζε γρήγορα και συνέχιζε. Η BREDA άρχισε να κάνει λασέ δεξιά-αριστερά, με έναν ρυθμό εξωφρενικό. Ο Τάκης όμως που κατάλαβε την ανησυχία μου, μου φώναξε από πάνω «άστην, θα καταλάβει μόλις συναντήσει την πρώτη». Βλέπετε η BREDA είναι 3 χρονών και οι εμπειρίες της στην μπεκάτσα, λόγω των αγώνων, είναι ελάχιστες. Η κουβέντα όμως του φίλου μου, ήρθε να επαληθευτεί λίγα λεπτά αργότερα και να μου δείξει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει τεράστιες γνώσεις κι εμπειρίες στο θέμα «πόιντερ και πρακτικό κυνήγι». Η σκύλα κόβει ξαφνικά αριστερά και αρχίζει να ανεβάζει γρήγορα και πριν προλάβει να φερμάρει, η μπεκάτσα που ήταν και ανήσυχη, σηκώθηκε δυνατά μπροστά της και έφυγε περνώντας πάνω από τον Τάκη και αφήνοντας την σκύλα άναυδη και ακίνητη κι εδώ φίλοι μου ήταν το καλύτερο. Ο Τάκης δεν σήκωσε το τουφέκι, παρότι εγώ του φώναξα «πάνω σου», παρά γύρισε και μου είπε ότι θα την πάρουμε πιο κάτω, που θα την φερμάρει η BREDA. Ο Τάκης είχε δει που έπιασε το πουλί και με φώναξε ν’ ανέβω πιο πάνω, να πάμε να την ξαναβρούμε. Μόλις πλησιάσαμε στο μέρος που είχε πιάσει, έστειλε τον ΦΟΥΕΓΚΟ στην τελείως αντίθετη πλευρά από εκείνη που ήταν το πουλί και μου είπε να βάλω την BREDA σ’ ένα ρεματάκι που είχαμε μπροστά μας, λέγοντάς μου ότι ο ΦΟΥΕΓΚΟ έχει δαγκώσει πολλές κι αυτό το πουλί δεν είναι δικό του, είναι της σκύλας. Πραγματικά, μόλις άρχισε να κατεβαίνει το ρεματάκι, η σκύλα σηκώνει το κεφάλι ψηλά, κάνει ένα μικρό ποντάρισμα και μένει. «Ανοίξου δεξιά» μου λέει ο Τάκης και φεύγω. Εκείνη την στιγμή έρχεται και ο παμπόνηρος ΦΟΥΕΓΚΟ από αριστερά και συναινεί. Αυτά τα δευτερόλεπτα μέχρι να σηκωθεί το πουλί, μου φάνηκαν αιώνας. Το πουλί σηκώθηκε ρουαγιάλ, γιατί ήταν μπλοκαρισμένο κι από τα δύο σκυλιά. Ρίχνω ένα ντουμπλέ και βλέπω την BREDA να κρατάει στο στόμα της την μπεκάτσα με τέτοια περηφάνια, λες και ήταν σε παρέλαση. Από τη χαρά μου δεν ήξερα ποιον να αγκαλιάσω πρώτα, την BREDA ή τον Τάκη. Γιατί ναι μεν αυτή την βρήκε και την κάρφωσε κάτω αλλά χωρίς την βοήθεια του Τάκη, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Θα ήθελα μέσα από αυτές τις γραμμές να του δώσω συγχαρητήρια για το κυνοφιλικό του ήθος και να τον ευχαριστήσω γι αυτή την πολύ μεγάλη κυνηγετική στιγμή που μου χάρισε. Αφού πήραμε την πρώτη μας μπεκάτσα φέτος, αρχίσαμε να περπατάμε το ρέμα προς τα κάτω. Σε κάποια στιγμή κι αφού είχαν περάσει περίπου δύο ώρες και τα σκυλιά δουλεύανε με ένα ρυθμό εκπληκτικό, ήρθε η σειρά του δασκάλου. Ένα απότομο ποϊντερίσιο κόψιμο δεξιά κι αμέσως φέρμα. «Τάκη, φέρμα ο ΦΟΥΕΓΚΟ», φώναξα. «Κάνε ησυχία και βγες στο καθαρό» μου λέει. Ο ΦΟΥΕΓΚΟ είχε φερμάρει μπροστά σε ένα πουρνάρι μικρό. Εγώ είχα αμφιθεατρική θέα από εκεί που βγήκα και είδα κάτι που θα το λέω μέχρι και στα εγγόνια μου. Όταν ο Τάκης πλησίασε τον ΦΟΥΕΓΚΟ, ο σκύλος έφυγε σαν γάτα, έκανε το ημικύκλιο του θάμνου και σταμάτησε ακριβώς απέναντι από τον Τάκη, σαν να ήθελε να του βάλει την μπεκάτσα μέσα στο γιλέκο. Κι αυτό ακριβώς έγινε. Το πουλί έφυγε νευρικά και χαμηλά, σχεδόν ένα με το έδαφος, όμως ο Τάκης δεν χαρίζει μια τουφεκιά και η δεύτερη μπεκάτσα ήταν γεγονός. «Μπράβο Τάκη» φώναξα. «Τα μπράβο όχι σε μένα, αλλά σ’ αυτόν» μου απάντησε και είχε δίκιο.
Μόλις πήραμε το πουλί, αρχίσαμε να παίρνουμε τα πάνω μας και αποφασίσαμε να αλλάξουμε τόπο και να πάμε πιο ψηλά, πιστεύοντας ότι τα πουλιά που θα έχουν μπει, θα είναι πιο ψηλά και θα βρούμε πιο πολλά. Έτσι κι έγινε. Κατά τις 12 το μεσημέρι είχαμε πάει στον τόπο που θα συνεχίζαμε το κυνήγι μας. Συμφωνήσαμε να κυνηγήσουμε μέχρι τις 3 και να σταματήσουμε να κάνουμε ένα διάλειμμα, να φάμε και να ξεκουράσουμε τα σκυλιά. Ο τόπος ήταν φανταστικός παρότι ήμασταν πολύ ψηλά. Το χώμα ήταν μούσκεμα, μανιτάρια παντού και η μούχλα σου έσπαγε τη μύτη. Ο Τάκης έβγαλε αυτή τη φορά έξω τον ΦΕΛΙΞ, γνωστό από τις επιτυχίες του στους αγώνες της ορεινής πέρδικας που διοργανώνει ο ΟΚΑΔΕ. Εγώ συνέχισα με την BREDA, διότι δεν είχα και άλλο σκυλί μαζί μου. (Πρόσφατα έχασα την ALORA από το σπίτι, όπως θα δείτε και στις επόμενες σελίδες του περιοδικού και παρακαλώ όποιον έχει κάποια πληροφορία να μου τηλεφωνήσει). Ο ΦΕΛΙΞ είναι ένας πραγματικός οδοστρωτήρας. Έφυγε με ένα ρυθμό εξωπραγματικό, χωρίς όμως να χάνει την επαφή του μαζί μας. Στον ίδιο ρυθμό και λίγο πιο χαλαρό όμως, παρέσυρε και την BREDA. Περπατήσαμε έτσι περίπου δύο ώρες και έχω την εντύπωση ότι δεν αφήσαμε σπιθαμή απάτητη. Τα σκυλιά δεν σταμάτησαν ούτε για τσεκάρισμα κι έτσι αποφασίσαμε να γυρίσουμε προς το αμάξι. Αφού φτάσαμε 100 μέτρα περίπου από το αυτοκίνητο, είδαμε τον ΦΕΛΙΞ να σταματάει λες και κουτούλησε τοίχο από πίσω και δεξιά του. Κοκκάλωσε και η BREDA. Ήμασταν μέσα σε χαμηλά ντούσκα. Τρέξαμε, πήραμε και οι δυο όσο πιο καλή θέση μπορούσαμε, αλλά αυτή τη φορά η μπεκάτσα είχε άλλη γνώμη. Σηκώθηκε απότομα ανάμεσά μας. Δεν τουφέκισε κανείς μας κι άρχισε τα σλάλομ μέσα στα κοντοντούσκα. Όταν πια την είδαμε ήταν πολύ αργά και το φτερό της ήταν τέτοιο, που πρέπει να άλλαξε νομό. Γυρίσαμε λοιπόν στο αμάξι, φάγαμε, ξεκουραστήκαμε κι αλλάξαμε ξανά τόπο για χαμηλά, μήπως τελικά και τα πουλιά ήταν όλα χαμηλά. Φτάσαμε στο ποτάμι κατά τις 4.30 το απόγευμα. Είχαμε μια ώρα καιρό και είπαμε να βγάλουμε τα κουτάβια που είχαμε μαζί μια βολτίτσα, για να δούμε πιο πολύ πως πατάνε και την νοοτροπία τους. Πραγματικά, φίλοι μου, είναι πολύ ωραίο να βλέπεις χρονιάρικα σκυλάκια να τρυπάνε τις βατσινιές και τις αγριοτριανταφυλλιές από το πάθος τους, να μπερδεύονται μέσα και να μην ξέρουν ακόμα πως θα βγουν έξω από τα πυκνά και όταν βγαίνουν να έρχονται όλο χαρά πάνω σου, να σου κλέψουν ένα χάδι και να ξαναφεύγουν γεμάτα χαρά να κυνηγήσουν κανένα κότσυφα και κανένα μικρόπουλο στις άκρες του ποταμού, γιατί εκεί δυστυχώς και την άλλη μέρα που ψάξαμε μέχρι το μεσημέρι, μπεκάτσα δεν υπήρχε. Το απόγευμα του Σαββάτου «χτυπήσαμε» ένα κομμάτι με ρέματα, ντούσκα και πουρνάρια μπερδεμένα. Εκεί ήταν η σειρά του ΦΩΞ να μας δείξει πως κυνηγάει ένα πόιντερ και στα πουρνάρια. Καθώς προχωρούσαμε στα ντούσκα, έφυγε ένα πουλί μόνο του μπροστά μας και πήγε μέσα στα πουρνάρια. Φωνάξαμε τα σκυλιά και τα πήγαμε προς τα εκεί. Ο ΦΩΞ μπήκε μέσα και το μόνο που ακούγαμε για μία ώρα ήταν το καμπανάκι του. Η BREDA έμπαινε-έβγαινε, με κοίταζε και ξανάμπαινε μέσα. Τα σκυλιά κάνανε τέσσερα σηκώματα. Ευτυχώς καταφέραμε και πήραμε μία και την έπιασε ο ΦΩΞ, αλλιώς μου φαίνεται ότι αυτός ο τρελός ακόμα εκεί μέσα θα ήταν. Βλέπετε η τρέλα είναι κληρονομική, γιος του ΦΕΛΙΞ είναι, τι περιμένεις…
Και έτσι ωραία και καλά φτάσαμε στο ξημέρωμα της Κυριακής, να πίνουμε το καφεδάκι μας στο φορτηγάκι. Αποφασίσαμε να κυνηγήσουμε ένα μέρος ακόμα με ντούσκα κι ας είχαμε αφήσει πουλιά στα πουρνάρια, γιατί την μπεκάτσα με αυτά τα σκυλιά την ευχαριστιέσαι μέσα στο δάσος, που μπορείς να δεις όλες τις ενέργειες του σκύλου σου, από το ανέβασμα μέχρι την ιερή στιγμή της φέρμας. Έτσι κι αλλιώς, όλα τα σκυλιά πια είχαν πάρει τον μεζέ τους. Αυτή τη φορά ξεκινήσαμε με τρία σκυλιά, την BREDA, τον ΦΟΥΕΓΚΟ και τον ΦΕΛΙΞ. Θα κυνηγάγαμε δύο ώρες και μετά θα ξεκινάγαμε για τον άχαρο δρόμο της επιστροφής.
Με το που μπήκαμε στο δάσος, μετά από 20 λεπτά περίπου, αρχίσανε οι φέρμες και οι συναινέσεις, χωρίς όμως να βλέπουμε θήραμα. Δύο πράγματα μου λέει ο Τάκης μπορεί να συμβαίνουν: ή τα πουλιά φεύγουν μπροστά ή κάποιος λαγός είναι μπροστά μας και «σέρνει». Πραγματικά, μετά από λίγο και αφού δεν βλέπαμε τα σκυλιά, γιατί ήταν πίσω από ένα τούμπι, σταμάτησαν τα καμπανάκια. Τρέχοντας, ανεβήκαμε το τούμπι και βλέπουμε τρία πόιντερ στην φέρμα με τα μάτια τους να βγάζουν φλόγες. Αφού τα θαυμάσαμε για κάποια δευτερόλεπτα, ξεκινήσαμε να πάρουμε θέση, γιατί ήταν λίγο δύσκολο το μέρος και δεν ξέραμε από πού θα μας βγει. Ο Τάκης πάει προς το πυκνό, εγώ προς το καθαρό. Ξαφνικά ακούω την μπηχτή τουφεκιά του Τάκη και κοιτάζω προς τα πάνω. Έλα όμως που βγήκε προς τα κάτω ένα λάγαρος σαν ζαρκάδι. Γυρνάω, του ρίχνω έναν ντουμπλέ, τον ξεμαλλιάζω, αλλά βλέπετε τα 10άρια διασποράς που χρησιμοποιώ ήταν πολύ λίγα γι αυτό το τέρας και δυστυχώς αφού με χαιρέτησε, έφυγε. Κυνηγήσαμε μετά απ’ αυτό το περιστατικό, περίπου καμία ώρα ακόμα, όμως πουλιά άλλα δεν συναντήσαμε.
Γυρνώντας στο αμάξι όμως ήμασταν πολύ ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι και οι δύο, πρώτον γιατί είμαστε σίγουροι για τα σκυλιά μας ότι από εκεί που περάσαμε, πουλιά δεν αφήσαμε κι αυτό φρόντισαν να μας το αποδείξουν τα ίδια τα σκυλιά μας με τον τρόπο και τις ενέργειές τους όλο το τριήμερο και δεύτερον γιατί στο κυνήγι με σκύλους φέρμας ποτέ δεν μετράει η ποσότητα, αλλά πάντα μετράει η ποιότητα κι από αυτό δόξα τω Θεώ χορτάσαμε.
Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σ’ αυτόν τον πραγματικά πολύ έμπειρο μπεκατσοκυνηγό, τον Τάκη τον Σβεστονώφ, που με εμπιστεύτηκε και με πήγε στα «κοτέτσια του», καθώς επίσης και στον τρόπο που μεταχειρίστηκε κυνηγετικά την BREDA μου. Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Λελούδα για τις σελίδες που μου παραχωρεί, στο καλύτερο κυνηγετικό έντυπο της χώρας μας. 

Του Νίκου Στεφανάτου 

Η απάτη της Κλιματικής Αλλαγής...

Κανείς, ποτέ, δεν αμφισβήτησε ότι το κλίμα της γης αλλάζει. Όπως είπε και ο Κουτσογιάννης, το κλίμα αλλάζει εδώ και 4,5 δις χρόνια. Και, πρώτα ο Θεός, θα αλλάζει για άλλα τόσα. Τις γνωστές αιτίες της διαχρονικής αλλαγής τις ανέφερα εδώ.
Η απάτη έγκειται ότι μερικοί σύγχρονοι ιεραπόστολοι, είτε επειδή έχουν οικονομικά συμφέροντα, είτε επειδή δουλεύουν για άλλους με οικονομικά συμφέροντα, προσπαθούν εδώ και 20-30 χρόνια, από τότε που κατέρρευσε η ΕΣΣΔ και επανενώθηκαν οι Γερμανίες, να μας πείσουν ότι κάτι διαφορετικό γίνεται από το 1800 (που, συμπτωματικά, τέλειωσε ο μίνι παγετός).
Αν έλεγε κάποιος στον ιεροεξεταστή του Μεσαίωνα που αποσπούσε μετάνοιες, ή πουλούσε συγχωροχάρτια, ότι ο Πάπας και το συνάφι του ήταν λαμόγια, δεν θα περνούσε καλά. Αλλά ο Πάπας και ο ιεροεξεταστής ζούσαν από αυτή την μπίζνα, και ο Βασιλιάς ή ο Μέγας Δουξ, ασκούσε εξουσία και φορολογούσε με αυτή την μπίζνα. Ίδια περίπτωση.
Εάν έλεγε κάποιος στο αντίστοιχο σκυλολόϊ των Αζτέκων ότι θυσιάζοντας ανθρώπους είναι ψυχανώμαλοι δολοφόνοι, σίγουρα θα ήταν το επόμενο θύμα.
Και οι ιεροεξεταστές, και τα συγχωροχάρτια, και οι ανθρωποθυσίες είχαν σαν σκοπό δήθεν τον εξευμενισμό του θείου, αλλά στην πράξη ασκούσαν ηθικό, σωματικό και οικονομικό έλεγχο σε υποτελείς. Εάν έτρωγαν τα θύματά τους, δεν πήγαινε χαμένη και η πρωτεΐνη... Να μην πω για την Ιφιγένεια που παραλίγο να της ανοίξουν την καρωτίδα για να φυσήξει αέρας... Άσε πια τον Αβραάμ.
Η επιστήμη, η αστρονομία, η γεωφυσική, η μετεωρολογία, η υδροδυναμική, ακόμα και τα μοντέλα της κλιματολογίας (ή άλλα μοντέλα) είναι απόλαυση. Οι ανθρωποθυσίες και η ανθρώπινη εκμετάλλευση είναι κάτι άλλο. Η επιστήμη που αγοράζεται και καθοδηγείται με ανώμαλες σκοπιμότητες, δεν είναι επιστήμη. Κάτι πλασιέ δικαιωμάτων άνθρακα, που εκφέρουν δοξασίες, τους θεωρώ πωλητές συγχωροχαρτιών, κοινώς, απατεώνες. Κάτι Υπουργούς Κλιματικής Αλλαγής τους θεωρώ προσκυνημένα υποκείμενα -- και εάν τα πιστεύουν κιόλας, και βλάκες.

«Εξορία» των ηπειρωτικών φυλών από τους αγώνες...

Σε κατάσταση… «διωγμού» έθεσε όλα τα κυνηγόσκυλα των ηπειρωτικών φυλών φέρμας και τους ιδιοκτήτες τους ο Κυνολογικός Ομιλος Ελλάδας, με μια ανεξήγητη εγκύκλιο που στην ουσία «απαγορεύει» τη συμμετοχή όλων των κούρτσχααρ, ντράτχααρ, επανιέλ μπρετόν, βίσζλα, βαϊμαράνερ κ.λπ. σε Αγώνες Κυνηγετικών Ικανοτήτων!

Ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τον πρόσφατο νόμο για τους δεσποζόμενους και αδέσποτους σκύλους, ο Κ.Ο.Ε. έσπευσε -χωρίς να οφείλει- να φανεί…βασιλικότερος του βασιλέως, τοποθετώντας έναν επιπλέον «φραγμό» στη συμμετοχή όλων των κυνηγόσκυλων…με κομμένη ουρά ΚΑΙ στους αγώνες.

Αν και ο πρόσφατος νόμος απαγορεύει τη συμμετοχή σκύλων με «ακρωτηριασμένη» ουρά μόνο στις εκθέσεις, οι υπεύθυνοι του Κ.Ο.Ε. σπεύδουν να επεκτείνουν τον ίδιο περιορισμό και στους αγώνες κυνηγετικών ικανοτήτων, καθιστώντας στην πραγματικότητα αδύνατη τη συμμετοχή κούρτσχααρ ντράτχααρ, επανιέλ και άλλων φυλών σε αγώνες και σε άλλες εκδηλώσεις εργασίας!

Η εγκύκλιος της διοίκησης του Κ.Ο.Ε. προς τους Ομίλους που τελούν υπό την εποπτεία του εξισώνει τους αγώνες κυνηγετικών ικανοτήτων με τις εκθέσεις μορφολογίας, αξιοποιώντας αυθαίρετα την παράγραφο 4 του άρθρου 7 του σχετικού νόμου, που αναφέρει ότι «απαγορεύεται η συμμετοχή ακρωτηριασμένων ζώων σε κάθε είδους εκθέσεις».

Ενας «αγώνας κυνηγετικών ικανοτήτων» δεν μπορεί, όμως, να θεωρηθεί «έκθεση», καθώς όλο το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει μέχρι σήμερα κάνει σαφέστατη διάκριση μεταξύ των δύο…

Αυτός ο… υπερθεματισμός του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδας προκαλεί ήδη αντιδράσεις, κυρίως επειδή αφορά έναν νόμο που είναι σαφές ότι φτιάχτηκε κυριολεκτικά στο πόδι, προφανώς από άσχετους περί τα κυνολογικά συντάκτες και υπό την απόλυτη ιδεολογική κυριαρχία διαφόρων «φιλοζωικών σωματείων».

Σε όλο αυτό το διάστημα που ο «εκτρωματικός» σε πολλά σημεία του νόμος παρασκευαζόταν στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ο Κυνολογικός Ομιλος Ελλάδας είτε αδιαφόρησε, είτε απέτυχε παταγωδώς να υπερασπίσει τα συμφέροντα των ηπειρωτικών φυλών και των χιλιάδων ιδιοκτητών τους, υποστηρίζοντας το αυτονόητο: ότι δηλαδή η κοπή της ουράς σε συγκεκριμένες φυλές κυνηγετικών σκύλων δεν είναι «ακρωτηριασμός», αλλά μια επιβεβλημένη ιατρική πράξη, απαραίτητη για το είδος της εργασίας του και την πρόληψη προβλημάτων υγείας του σκύλου στο μέλλον…

Και αντί σήμερα να δίνει αγώνα για τη βελτίωση και την αλλαγή του νόμου σε ένα σημείο που αδικεί χιλιάδες κυνηγετικούς σκύλους που βρίσκονται στα χέρια των μελών του, ο Κ.Ο.Ε. έρχεται ο ίδιος να ερμηνεύσει τον νόμο με τρόπο που ούτε… το ίδιο το υπουργείο δεν το κάνει!

Είναι πραγματικά ακατανόητη αυτή η «ερμηνεία» από τον Κ.Ο.Ε., αν συνυπολογίσουμε ότι η επίσημη πολιτεία μέσα από ένα πλήθος αποφάσεων και νομοθετημάτων χρησιμοποιεί τον όρο «Αγώνες Κυνηγετικών Ικανοτήτων» όταν θέλει να μιλήσει γι’ αυτούς, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις πρόσφατες Κ.Υ.Α. που τους απαγορεύουν σε κάποιες Ζώνες Ειδικής Προστασίας.

Τις ημέρες που ψηφιζόταν ο Νόμος 4039 «Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα» του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, ένα άλλο υπουργείο -το Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής- κοινοποιούσε στον Κ.Ο.Ε. την «Αδεια διεξαγωγής κυνηγετικών ικανοτήτων σκύλων δεικτών» και μεταξύ αυτών πολλούς αγώνες για (άνουρα) ντράτχααρ, κούρτσχααρ και επανιέλ μπρετόν.

Στη φωτοτυπία που δημοσιεύουμε φαίνεται ξεκάθαρα ο όρος «αγώνες» που χρησιμοποιεί το ΥΠΕΚΑ, το οποίο ασφαλώς δεν ερμηνεύει πουθενά αυτούς τους αγώνες ως κάποιο είδος «έκθεσης».

Αλλωστε, ουδέποτε η Διεύθυνση Δασών -εδώ και δύο δεκαετίες που διεξάγονται «Αγώνες Κυνηγετικών Ικανοτήτων»- δεν χρησιμοποίησε τον όρο «έκθεση» για τους Α.Κ.Ι…

Υπενθυμίζεται πως το «Εθνος – Κυνήγι» έχει κάνει επανειλημμένα ρεπορτάζ τόσο για το ζήτημα της απαγόρευσης της κοπής της ουράς όσο και συνολικά για τον νόμο που συντάχθηκε και ψηφίστηκε επί των ημερών τού τότε υφυπουργού κ. Ροντούλη.

Και ναι μεν ο κ. Ροντούλης μπορούσε να καμαρώνει για τον νόμο του, με όλη την άγνοια ενός «άσχετου» με το θέμα πολιτευτή, αλλά ο Κ.Ο.Ε. και η Κ.Σ.Ε., που είχαν κληθεί να τοποθετηθούν επί του νομοσχεδίου, φέρουν βαριές ευθύνες για τη σημερινή εξέλιξη και όσες επακολουθήσουν…

- «Στα κούρτσχααρ η ουρά κόβεται επειδή είναι μεγάλη και υπερκινητική, τραυματίζεται πολύ εύκολα κατά τη διάρκεια της εργασίας του σκύλου και όχι για λόγους ομορφιάς», μας λέει ο γενικός γραμματέας του Ομίλου της Φυλής Γαβριήλ Νιάνιος και συμπληρώνει: «Είναι πολύ οδυνηροί οι συνεχείς τραυματισμοί για το ζώο, ενώ οι επιπλοκές οδηγούν σε αναγκαστικό ακρωτηριασμό εκ των υστέρων».

Ανάλογες είναι οι απόψεις όλων των εκτροφέων και κριτών όλων των ηπειρωτικών φυλών, στις οποίες η ουρά πρέπει να αφήνεται ανέπαφη σύμφωνα με τον τελευταίο νόμο.

Δυστυχώς, κατά τη διαβούλευση για την ψήφισή του, αποδεικνύεται ότι είτε δεν ελήφθησαν υπόψη οι… χλιαρές παρεμβάσεις του Κυνολογικού Ομίλου και των Κυνηγετικών Οργανώσεων, είτε δεν υπήρξαν καθόλου!

Και, βέβαια, δεν ελήφθησαν καθόλου υπόψιν τα επίσημα διεθνή στάνταρτ των συγκεκριμένων φυλών, στις οποίες η ουρά επιβάλλεται να κόβεται όταν τα κουτάβια είναι μόλις μερικών ημερών.

Αυτά ακριβώς είναι τα πρότυπα που ακολουθούν οι Ελληνες εκτροφείς και οι χιλιάδες ιδιοκτήτες αυτών των φυλών, γιατί ασφαλώς οι Γάλλοι γνωρίζουν καλύτερα τα μπρετόν, οι Γερμανοί τα κούρτσχααρ, τα ντράτχααρ και τα βαϊμαράνερ ή οι Ιταλοί τα μπράκο και τα σπινόνε…

Ολες αυτές οι φυλές κυνηγετικών σκύλων προήλθαν από μια τεχνητή «επιλογή», με βάση την απόδοσή τους στην εργασία… Για αιώνες αναπαράγονται ακριβώς έτσι, με την κοπή της ουράς τους να γίνεται για πρακτικούς και ιατρικούς λόγους σε εκατοντάδες χώρες του υπόλοιπου κόσμου!

Ο Κ.Ο.Ε. -σε συνεργασία ίσως και με την Κ.Σ.Ε.- χρέος έχει να καταβάλλει όλες τους τις δυνάμεις, ώστε να τροποποιηθεί τουλάχιστον σε αυτό το σημείο του ο νόμος, με μια τροπολογία που θα απαλλάσσει τις ηπειρωτικές φυλές κυνηγόσκυλων από αυτό το «άγος».

Μέχρι να το καταφέρει αυτό, ας προσπαθήσει τουλάχιστον να μη δημιουργεί και επιπλέον εμπόδια στη διατήρηση και την ανάπτυξή τους, όπως με την πρόσφατη εγκύκλιό του για τους αγώνες, που ούτε και ο ίδιος ο νόμος δεν προβλέπει!

ΤΙΠΣ

ΕΞΩ… ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ

Η σπουδή της διοίκησης του Κυνολογικου Ομίλου Ελλάδος να «απαγορεύσει» ατεκμηρίωτα τη συμμετοχή σκύλων με κομμένες ουρές στους αγώνες λειτουργεί απαγορευτικά και για τη συμμετοχή ξένων σκύλων στους ελληνικούς αγώνες… Μάλιστα στο κύπελλο του Κ.Ο.Ε., που διοργανώνει ο ίδιος, συμμετέχουν ξένοι κυναγωγοί όπως Ιταλοί, Σέρβοι, Γάλλοι, Κύπριοι, με σκύλους που ανήκουν σε αλλοδαπούς ιδιοκτήτες.

Αυτούς, λοιπόν, θα τους εκδιώξει ο Κυνολογικός Ομιλος Ελλάδας; Και το καθιερωμένο βραβείο για τον «καλύτερο ξένο κυναγωγό» σε ποιον θα απονεμηθεί;

Συγκέντρωση τροφίμων και ειδών ρουχισμού από τους Κυνηγετικούς Συλλόγους της Πελοποννήσου...

Στα πλαίσια της συμφωνίας μεταξύ της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Κυνηγετικών Οργανώσεων έχει εδώ και λίγο καιρό ξεκινήσει η διαδικασία συγκέντρωσης τροφίμων και ειδών ρουχισμού για τους πραγματικά έχοντες ανάγκη συνανθρώπους μας. Υπό την αιγίδα της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου, οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι σε κάθε Νομό συγκεντρώνουν από το υστέρημα των κυνηγών-μελών τους ό,τι μπορούν ώστε να συνδράμουν την προσπάθεια της Εκκλησίας σε αυτή την τόσο κρίσιμη συγκυρία στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας. Ήδη, σημαντικές ποσότητες τόσο τροφίμων όσο και ρούχων έχουν συγκεντρωθεί στα γραφεία των Κυνηγετικών Συλλόγων όλων των Νομών της Πελοποννήσου. Το «άλλο» πρόσωπο του κυνηγού, το κοινωνικό, γνήσια ανθρώπινο κι ευαίσθητο, που σπεύδει σε βοήθεια δε φαίνεται μόνο με τη συνδρομή σε κατάσβεση πυρκαγιών, δημιουργία τραπεζών αίματος, δενδροφυτεύσεις και άλλων ειδών δράσεις κοινωνικού οφέλους, αλλά ακόμη και την ώρα που ο ίδιος ο κυνηγός δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση δίνει το παρών βοηθώντας τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους του..

Μάλιστα, ενόψει του Πάσχα και σκεπτόμενοι τους συνανθρώπους μας, τη Μεγάλη Δευτέρα οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι του Νομού Κορινθίας και του Νομού Αρκαδίας γέμισαν τα τζιπάκια της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής και παρέδωσαν τα είδη που συγκέντρωσαν στις Μητροπόλεις Κορίνθου και Τρίπολης αντίστοιχα. Τη Μεγάλη Τρίτη ήταν η σειρά των Κυν. Συλλόγων του Νομού Ηλείας να παραδώσουν σημαντικές ποσότητες τροφίμων και ρούχων στη Μητρόπολη Ηλείας. Σε όλες τις περιπτώσεις οι μητροπολίτες ενθουσιάστηκαν από την κίνηση αυτή των κυνηγών και συνεχάρησαν τον Πρόεδρο της Γ΄ Κ.Ο.Π. κ. Μαρκόπουλο αλλά και όλους τους συνοδεύοντες της αποστολής, προέδρους και μέλη Δ.Σ. των Κυνηγετικών Συλλόγων αλλά και τους Θηροφύλακες. Έπεται δυναμική συνέχεια τόσο στους υπόλοιπους Νομούς της Πελοποννήσου όσο και στους προηγούμενους καθώς η προσπάθεια αυτή της συνεργασίας με τις Μητροπόλεις με στόχο τη βοήθεια των συνανθρώπων μας θα έχει συνέχεια.