Στη μάχη κατά της λύσσας οι Κυνηγετικές Οργανώσεις...

Με τα κρούσματα λύσσας να στέλνουν σήματα κινδύνου από μεθοριακές περιοχές κοντά στα βόρεια σύνορά μας, η Πολιτεία ανέθεσε για πρώτη φορά στις κυνηγετικές οργανώσεις κάθε βαθμίδας σημαντικά «καθήκοντα» πρόληψης και ελέγχου, αλλά και σημαντικές αρμοδιότητες διαχείρισης σε περίπτωση κρουσμάτων της ασθένειας σε ζώα της άγριας πανίδας…

Πιο συγκεκριμένα:

Μετά μια σειρά αλλεπάλληλων επαφών και συναντήσεων εκπροσώπων και επιστημονικών συνεργατών της Κ.Σ.Ε. και της Δ’ ΚΟΣΕ με τα συναρμόδια υπουργεία Περιβάλλοντος και Αγροτικής Ανάπτυξης, οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς αναγνώρισαν τις κυνηγετικές οργανώσεις ως μοναδικούς αξιόπιστους συνομιλητές και «εταίρους» στην οργάνωση της άμυνας της χώρας απέναντι στην ασθένεια, αποφασίζοντας μάλιστα να περιβάλλουν αυτήν τη συνεργασία και με θεσμική κατοχύρωση

Ετσι, με Κοινή Υπουργική Απόφαση που τέθηκε σε ισχύ από τις 11 Απριλίου του 2012, οι θηροφύλακες των Ομοσπονδιών και των κυνηγετικών συλλόγων εξουσιοδοτήθηκαν να συμβάλουν στο έργο συλλογής δειγμάτων αγρίων ζώων, ώστε με την αποστολή τους στο Εθνικό Εργαστήριο Αναφοράς να ελέγχεται τυχόν εμφάνιση της νόσου στην Ελλάδα.

Με την ίδια Υπουργική Απόφαση θεσμοθετήθηκε η μόνιμη παρουσία εκπροσώπου της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας, στην Επιτροπή που θα εδρεύει στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για να συντονίζει, ελέγχει και παρακολουθεί την αποτελεσματική εφαρμογή του προγράμματος…

Σημειώνεται μάλιστα πως η Κ.Σ.Ε. είναι η μόνη κοινωνική οργάνωση που μετέχει με εκπρόσωπο στην Επιτροπή, καθώς η υπόλοιπη σύνθεσή της απαρτίζεται από φορείς της Δημόσιας Διοίκησης.

Η Υπουργική Απόφαση επαναφέρει και συγκροτεί επίσης… «συνεργεία δίωξης» τόσο ΕΝΤΟΣ όσο και ΕΚΤΟΣ της κυνηγετικής περιόδου, σε περίπτωση που σε κάποια περιοχή υπάρξει έστω και υποψία περιστατικού λύσσας σε ζώα της άγριας πανίδας.

Σε περίπτωση λυσσύποπτου ζώου ή ζώων, θα ενεργοποιείται «συνεργείο δίωξης» με τη συμμετοχή των θηροφυλάκων των κυνηγετικών οργανώσεων, με στόχο τη σύλληψη ή θανάτωση των ζώων που κρίνονται ως «ύποπτα»…

Στην περίπτωση μάλιστα που η υποψία μεταβληθεί σε βεβαιότητα και τα ζώα χαρακτηρισθούν «θετικά» στην ασθένεια, τα «συνεργεία δίωξης» επιφορτίζονται με τη θανάτωση των ευπαθών ζώων της άγριας πανίδας που δαγκώθηκαν ή ήρθαν σε επαφή με εκκρίσεις ζώων θετικών στη λύσσα.

Σε περίπτωση μάλιστα βεβαιωμένου κρούσματος σε μια περιοχή, εφαρμόζεται το άρθρο 9 της Συνθήκης της Βέρνης για τη ρύθμιση του υπερπληθυσμού των ειδών-στόχων της άγριας πανίδας, και κυρίως της αλεπούς, για τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας.

Υπενθυμίζεται πως το άρθρο 9 της Συνθήκης της Βέρνης επιτρέπει κατ’ εξαίρεση τη νόμιμη χρήση και μη επιλεκτικών μεθόδων θήρευσης (δολώματα, παγίδες κ.λπ.) για τον έλεγχο του πληθυσμού κάποιου είδους, κάτι που μέχρι σήμερα δεν είχε ποτέ άλλοτε επικαλεσθεί η Ελληνική Πολιτεία.

Στην απευκταία περίπτωση, πάντως, που κάποιο κρούσμα λύσσας εντοπισθεί εντός του ελληνικού εδάφους, το επιστημονικό προσωπικό αρκετών κυνηγετικών οργανώσεων είναι έτοιμο να βοηθήσει, να ενημερώσει και να συνδράμει σε κάθε περίπτωση την Πολιτεία, καθώς ήδη ολοκληρώθηκε και η εκπαίδευσή του στον «χειρισμό ύποπτων περιστατικών λύσσας».

Μεθόδευση απαγορεύσεων...

Μεγάλη οργή έχει συσσωρευθεί στις τάξεις των κυνηγών της ευρύτερης περιοχής της Μεγαλόπολης και της Αρκαδίας γενικότερα, εξαιτίας των προωθούμενων απαγορεύσεων κυνηγίου στο Λύκαιον Ορος, που φέρεται να προτάθηκαν... από τον ίδιο τον Κυνηγετικό Σύλλογο της Μεγαλόπολης!
Οι αντιδρώντες υποστηρίζουν ότι η προτεινόμενη απαγόρευση εξυπηρετεί... τοπικιστικές ανάγκες και όχι την προστασία της πανίδας, υπενθυμίζοντας ότι στην ίδια περιοχή υφίσταται ήδη απαγόρευση κυνηγίου σε μια έκταση 50.000 στρεμμάτων(!), λόγω των ορυχείων της ΔΕΗ...
Το «Εθνος Κυνήγι» δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν όντως η νέα απαγόρευση προτείνεται από τον Κ.Σ. Μεγαλόπολης, ούτε αν είναι σε γνώση της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου.
Εντός των προσεχών ημερών όμως σχετική επιστολή διαμαρτυρίας -που θα υπογράφεται από δεκάδες κυνηγούς- θα σταλεί στον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, από τον οποίο και θα ζητείται να μην ενδώσει στο αίτημα της απαγόρευσης από όποιον και να του υποβληθεί!

• «Σας γνωρίζουμε ότι η απόφαση της δημιουργίας νέου Καταφυγίου πάρθηκε κατά τη γενική συνέλευση το πρωινό των εκλογών του Κ.Σ. Μεγαλόπολης, όπου παρίσταντο... δυο-τρία άτομα. Είναι νόμιμη, αλλά δεν είναι ηθικά αποδεκτή, γιατί είναι αντίθετη με τη συντριπτική πλειονότητα των κυνηγών» αναφέρει μεταξύ άλλων σημείωμα που εστάλη στο «Εθνος Κυνήγι»...

Μεθόδευση απαγορεύσεων...

Γιατί τόσα παράπονα για το Πόιντερ ρε παιδιά?

του Ακη Λάππα
Αυτό δεν είναι ένα κανονικό , σύνηθες αλλά και τυχαίο άρθρο. Δεν είναι μια από τις στιγμές που με πιάνει η στέρηση για επικοινωνία με τους παλιούς φίλους και ξεκινάω να γράφω. Εδώ μιλάμε για ένα σοβαρό θέμα που έχει προκύψει και που πιστεύω ότι η αναφορά του μέσω αυτών των γραμμών που θα διαβάσετε , η ανάλυσή του , η συζήτησή του μέσα εδώ αλλά και η προσπάθεια να γίνει δημόσια στο εγγύς μέλλον θα βοηθήσουν στην εξομάλυνση αν όχι στη λύση του προβλήματος .Για ποιο πρόβλημα μιλάμε;
Τα τελευταία λίγα χρόνια συναντάω πολλούς απογοητευμένους Ποιντεράδες , πολλοί από τους οποίους μάλιστα το «γυρνάνε» σιγά σιγά στο Σέττερ. Τι συμβαίνει με αυτόν το σκύλο; Είναι δυνατόν ο βασιλιάς να χάσει τον θρόνο του; Ξέρω , βλέπω , νοιώθω ότι κάτι συμβαίνει αλλά δεν θέλω να το πιστέψω . Δεν πρέπει να το πιστέψω ούτε εγώ αλλά ούτε κανένας αληθινός Ποιντεράς. Τι μπορούμε όμως να κάνουμε . Μπορούμε άραγε να κάνουμε τίποτα; Λέω ,αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι τουλάχιστον να ψάξουμε τους λόγους για τους οποίους η διαλεχτή αυτή φυλή πάει να χαλαρώσει και να πάρει κακό δρόμο και αν συμφωνήσουμε σε κάποιες κοινές γνώμες ,να τις σερβίρουμε σε εκείνους που εξ ορισμού κατευθύνουν τη φυλή . Μιλάω κυρίως για τους εκτροφείς και τους κριτές των αγώνων. Οι δεύτεροι , ίσως έχουν ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη .Αυτό θα το αναλύσουμε πιο κάτω.
Πρέπει να μιλήσουμε όλοι . Όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι όσοι προβληματίζονται , ανησυχούν και πονάνε για την πορεία που παίρνει το Ποιντερ. Το φιλόξενο αυτό περιοδικό θα δημοσιεύσει όλες τις σχετικές απόψεις που θα σταλούν .
Το πρώτο λόγο βέβαια για αυτή την φυλή την έχουν κάποιοι παθιασμένοι που έχουν τις αποδείξεις ότι την έχουν εξυπηρετήσει πολλά χρόνια έχοντας προσφέρει τα μέγιστα στην βελτίωση της. Έχουν όμως και την ευθύνη για το που πάει σήμερα η φυλή και τέλος έχουν την υποχρέωση να δουν αν έχουν κάνει λάθη και να επαναπροσδιορίσουν το όλο θέμα.
Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι «όλοι» που πρέπει να μιλήσουν ; Δεν χρειάστηκε πολύ για να επιλέξω μερικά ονόματα . Το βασικό κριτήριο βέβαια είναι η ιστορία τους και η πορεία που έχουν χαράξει εδώ και πολλά χρόνια δίπλα στη μαγική αυτή φυλή.. Στο τέλος του άρθρου δείτε τα ονόματα που θα σας παραθέσουν τις σκέψεις τους.
Τι μου ήρθε τώρα στο μυαλό; Μα η γνωστή διαφήμιση που τρέχει καθημερινά αυτές τις μέρες στα κανάλια της TV.
Ρε παιδιά ελάτε να οργανωθούμε να κάνουμε μια …. προσέγγιση …της προκοπής .
Είναι αλήθεια λοιπόν ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτή τη φυλή τελευταία. Μιλάμε για τον βασιλιά της φέρμας , μιλάμε για το σκυλί που κάθε κυνηγός όταν ξεκινούσε τα πρώτα του κυνηγητικά βήματα ονειρευόταν να κρατήσει στο λουρί του. Μιλάμε για ένα σκυλί που έχουμε πολύ μεγάλες απαιτήσεις και προσδοκίες από αυτό.
Ας δούμε όμως για πιο πράγμα κατηγορείται αυτό το σκυλί από αρκετούς κυνηγούς που του γυρνάνε πλέον τη πλάτη.

- Λένε ότι η ταχύτητά του είναι μεγαλύτερη από τη μύτη του.
- Λένε ότι ηδονίζεται να τρέχει και να ξανατρέχει και που και που θυμάται ότι η δουλειά του είναι να βρίσκει θήραμα.
- Λένε ότι παιδιαρίζει κυνηγώντας πεταλούδες και χελιδόνια σε ηλικία που έπρεπε να τρώει βουνά.
- Λένε ότι του λείπει το μυαλό , το μυαλό του κυνηγού.
- Λένε και άλλα διάφορα που με λίγα λόγια σημαίνουν ότι δεν ικανοποιεί πλέον σαν κυνηγόσκυλο.

Τι συμβαίνει όμως ; Σε αυτό το σημείο θα επιχειρήσω να δώσω την δική μου εξήγηση και μάλιστα θα το κάνω τελείως ανεπηρέαστος από όποια άλλη γνώμη . Εννοείται ότι έχω πολύ μεγάλη περιέργεια να μάθω που έχουν εντοπίσει το πρόβλημα όλοι εκείνοι που γνωρίζουν το Πόιντερ όσο τον ίδιο τους τον εαυτό. Βασικός υπεύθυνος : Αγώνες. Έτσι λένε οι περισσότεροι. Είναι όμως δυνατόν;
Πολλοί λοιπόν λένε ότι ο βασικός υπεύθυνος για την κατηφόρα του Ποιντερ είναι ο ίδιος λόγος που σίγουρα έχει πιστωθεί για την κατακόρυφη απογείωσή του τα τελευταία 20 χρόνια , δηλαδή οι αγώνες κυνηγητικών ικανοτήτων . Δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς ότι οι αγώνες έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης αλλά όχι όλη την ευθύνη.
Αλήθεια όμως , σε τι φταίνε οι αγώνες ; Μήπως αυτοί δεν είναι το πεδίο όπου δοκιμάζονται και κρίνονται τα καλά σκυλιά; ’ραγε για να κερδίσει φήμη ένα σκυλί δεν πρέπει να είναι απαραίτητα άξιο; Δεν λέμε να κερδίσει έναν δύο αγώνες , λέμε να κερδίσει σειρά αγώνων κρινόμενο από διαφορετικούς κριτές . Είναι δυνατόν ένα μέτριο σκυλί να μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις ενός αγώνα μεγάλης έρευνας αλλά και έρευνας κυνηγίου; ’ραγε δεν πρέπει να έχει ψηλό επίπεδο νοημοσύνης για να μπορεί να δεχτεί εκπαίδευση τέτοια που να παίρνει εντολές ακόμα και 300 -400 μέτρα μακριά από τον εκπαιδευτή του ; ’ραγε δεν θα πρέπει να είναι πραγματικός αθλητής για να μπορεί επι 10-15 λεπτά να τρέχει στο μάξιμουμ της ταχύτητάς του σε οποιοδήποτε τύπο τερέν του ζητηθεί και με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες; ’ραγε δεν θα πρέπει να έχει σούπερ μύτη για να μπορεί να αρπάξει την αναθυμίαση του θηράματος όταν τρέχει σαν σεληνιασμένος;
Τι γίνεται λοιπόν ρε παιδιά; Έχουμε έναν σκύλο αθλητή ,μυταρόλα, νοήμονα, εκπαιδεύσημο , παθιασμένο και λέμε ότι δεν κάνει για τα κυνήγια μας ; Είναι δυνατόν; Τι άλλο θα ονειρευόταν κάποιος αν του λέγανε ότι μπορεί να αποκτήσει για το κυνήγι του έναν σκύλο με όλες αυτές τις αρετές;
Είναι δυνατόν ένα σούπερ σκυλί αγώνων να παράγει μέτρια έως άχρηστα κυνηγόσκυλα;
Θέλω να δώσω μια καλλίτερη εικόνα , μια εικόνα που είχαμε πριν 20 χρόνια πολλοί από τους σημερινούς ασπρομάλληδες και λίγο υπέρβαρους που βλέπετε να γυροφέρνουν στα τερέν των αγώνων , είτε σαν εκπαιδευτές είτε σαν κριτές είτε σαν θεατές και που εκείνα τα χρόνια βλέπαμε τα βουνά πολύ πιο χαμηλά. Ακούγαμε λοιπόν για τέτοια σκυλιά αγώνων από την γειτονική Ιταλία και παθαίναμε πραγματικό εκστασιασμό . Όνειρο μας ήταν αρχικά να πάμε να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια αυτό το μαγικό πράγμα που λέγεται αγώνας και σε δεύτερο χρόνο να αποκτήσουμε και μείς ένα τέτοιο εξωπραγματικό ζωντανό. Μη βλέπετε φίλοι μου (και απευθύνομαι στη γενιά που μπήκε εύκολα στην έννοια αγώνες και σκυλιά αγώνων από το ξεκίνημα της κυνηγητικής τους καριέρας ) ότι εσείς σήμερα έχετε την δυνατότητα να βλέπετε από κοντά αυτά τα σκυλιά και να ενημερώνεστε με άρθρα και φωτογραφίες για κάθε λεπτομέρεια. Ο σκύλος σήμερα είναι μπροστά σας γυμνός απομυθοποιημένος και έτοιμος να τον αγγίξετε, να τον δείτε σε δράση να τον κρίνετε και να αποκτήσετε άποψη. Γιατί λοιπόν , εφόσον υπάρχει αυτή η ευκολία αντίληψης για το ποιόν κάθε σκύλου , εφόσον υπάρχει η λεπτομερής ενημέρωση από τις κρίσεις των κριτών και από τις αναφορές και πληροφορίες των περιοδικών αλλά και από τα πραγματικά αποτελέσματα που βγάζει αυτός ο σκύλος από τις εμφανίσεις του στους αγώνες , γιατί αλήθεια μας ξεφεύγει σιγά σιγά ο στόχος μας που είναι καλλίτερα και καλλίτερα και ακόμα καλλίτερα κυνηγόσκυλα;
Τελευταία ακούμε ότι τα σκυλιά αγώνων είναι φτιαχτά. Ανακριβές.
Ακούω διάφορα που δεν συμφωνώ καθόλου. Για παράδειγμα , ακούω για σκυλιά μακιγιαρισμένα από τους μαέστρους επαγγελματίες εκπαιδευτές που μπορούν να μεταμορφώσουν έναν ανίκανο σκύλο σε πρωταθλητή. Λάθος φίλοι μου . Το μέτριο σκυλί δεν το ακουμπάει πλέον ο σημερινός Έλληνας εκπαιδευτής διότι δεν τον παίρνει να χάσει χρόνο και δουλειά πάνω του. Μπορεί να διορθώνει αρκετά «προβλήματα» , όπως για παράδειγμα δεν ασχολούμαι με πεταλούδες και γαλιάντρες , δεν βάζω τη μύτη κάτω σε καμία περίπτωση ,δεν κοιτάω καθόλου τη κάνει ο άλλος σκύλος αλλά κοιτάω μόνο τη δουλειά μου , δεν τολμώ να μην κάνω συναίνεση κλπ .Αλλά ακόμα και αυτό , δηλαδή να διορθώνει τα λάθη του ένα σκυλί , είναι ένα μεγάλο προσόν . Απλά διότι ένας σκύλος τέτοιου βεληνεκούς δεν είναι εύκολο να δεχτεί διορθώσεις αν δεν έχει το μεγάλο ζητούμενο δηλαδή την εκπαιδευσημότητα. Όμως το σκυλί που βλέπουμε να σχίζει τους κάμπους της Μακεδονίας ψάχνοντας με απληστία να βρεί το θήραμα , δεν είναι φτιαχτό σκυλί. Είναι αυτό που βλέπουμε. Είναι απλά ρετουσαρισμένο για τις ανάγκες του θεάματος και των κανόνων που ζητάει αυτό το θέαμα που λέγεται αγώνας. Είναι ποτέ δυνατόν να πάρεις ένα σκυλί του μέσου όρου και να το μεταμορφώσεις σε ένα ακραίο ζώο που μπορεί να σταθεί σε το αυτό εξτρίμ σπόρ; Το ξεχνάμε διότι απλά δεν γίνεται.
Ταχύτητα και απόσταση έρευνας. Απελπισία για πολλούς.
Λένε επίσης και παραπονούνται για την ταχύτητα του σκύλου στο κυνήγι που είναι συνυφασμένη και με την μεγάλη απόσταση έρευνας που φυσικά είναι αποτέλεσμα των γονιών του που πρέπει να πηγαίνουν γρήγορα και μακριά διότι αυτό ζητάει το «παιχνίδι». Η ταχύτητα στο κυνήγι , συνήθως είναι χαρακτηριστικό της νιότης των σκύλων και με την εμπειρία και τα χρόνια μαθαίνει να ελέγχει και την ταχύτητα αλλά και τις αποστάσεις ανάλογα με το τερέν. Επίσης αυτές τις μεγάλες ταχύτητες της βλέπουμε στα πρώτα 10-20 έστω και 30 πρώτα λεπτά του σκύλου στο τερέν του κυνηγίου. Βέβαια οι περισσότεροι κυνηγοί απελπίζονται , εκνευρίζονται και χάνουν την υπομονή τους .
Επειδή όμως υπάρχει ένας κανόνας που λέει ότι ο σκύλος είναι 50% κληρονομιά δηλαδή γονίδιο και 50% εκπαίδευση , ας πάρουμε πάνω μας και ας χρεωθούμε τουλάχιστον με το δεύτερο 50% που αφορά εμάς τους ίδιους με την ικανότητά μας να εκπαιδεύουμε το σκυλί μας.
Και όμως οι αγώνες έχουν ευθύνη .
Τέλος με τα πλεονεκτήματα που έχουν οι αγώνες. Ας δούμε τώρα τι μειονεκτήματα έχουν , έτσι ώστε να τους χρεώσουμε το μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί. Διότι δεν μπορεί , κάποια μειονεκτήματα θα έχουν για να αρχίζει να χαλάει η συνταγή του καλού κυνηγητικού σκύλου. Για να σκεφτούμε λίγο τι είναι αυτό που αν λείπει από τον σκύλο , δεν έχει καμία τύχη στους αγώνες;;; Μα τι άλλο από την ποιότητα . Την ποιότητα της κίνησης , την ποιότητα του ανεβάσματος προς την αναθυμίαση και τέλος την ποιότητα του πόντου που εμπεριέχει κίνηση, έκφραση και στάση φέρμας . Να το πούμε αλλιώς ; Το στυλ.
Για μένα είναι ένα απαραίτητο «κακό». Ποιός αμφιβάλει ότι όλοι μένουμε έκθαμβοι τη στιγμή που ένας σκύλος θα πάρει έναν μεγάλο πόντο με μεγάλη ποιότητα.
Και ο κριτής έχει ευθύνη .
Εδώ ακριβώς κολλάει αυτό που είπαμε στην αρχή για την ευθύνη του κριτή. Ο κριτής έχει μάθει να αναζητάει την ποιότητα και είναι φυσικό να εντυπωσιάζεται από έναν τέτοιο σκύλο. Μην ξεχνάμε ότι ακόμα και ο κανονισμός των αγώνων δίνει βάρος στην ποιότητα του πόντου και όχι στην ποσότητα. Δεν ξέρω πόσο φταίει ο κριτής η οι κανονισμοί πάντως ο κριτής σίγουρα γαλουχείται με την ιδέα της ποιότητας . Αυτός είναι που θα δώσει την ψηλή βαθμολογία , το CACIT ,το κύπελλο , τη φήμη κλπ. Ορισμένες φορές σχεδόν σνομπάρει τον σκύλο που θα πάρει 2-3 πόντους αλλά θα κινείται με το κεφάλι λίγο πιο χαμηλά από την γραμμή της ράχης και θα δώσει το κύπελλο στον σκύλο με την «μια , αλλά ποιοτική φέρμα». Υπάρχουν αρκετοί ξένοι κριτές που δεν έχουν την άμεση και παθιασμένη σχέση που έχουν οι Έλληνες κριτές με το κυνήγι και γιαυτό ίσως δικαιολογούνται να βάζουν σε δεύτερη μοίρα την ύψιστη ικανότητα του σκύλου να βρίσκει θήραμα και να ηδονίζονται με το στιλ γενικότερα. Δικός μας όμως κριτής δεν δικαιούται να ξεχάσει τον σκοπό για τον οποίο μπήκε στα τερέν που δεν είναι άλλος να δίνει καλλίτερους σκύλους στο κυνήγι. Προσοχή , δεν λέω ότι το κάνουν. Λέω να μην καταντήσουν να το κάνουν. Λέω να μην παρασύρονται από απόψεις κριτών –μη κυνηγών . Όσο πιο κοντά στο κυνήγι είναι ένας κριτής τόσο ζηλεύει και θαυμάζει τα σκυλιά που βρίσκουν θήραμα. Αυτό το είχα παρατηρήσει και το είχα διαπιστώσει τα χρόνια που έμπαινα και γω στα χωράφια για να κρίνω. Υπήρχαν ορισμένοι που αν τους ρωτούσες πιο σκυλί «παίζει» φέτος στα τερέν θα σου μίλαγαν για ένα σκύλο ξεκινώντας την περιγραφή με το … έχει τρομερή νοοτροπία και τρομερή κίνηση . Με το «βρές» τι γίνεται όμως ;;; Σπάνια ένας τέτοιος κριτής θα αναφέρει σαν πρώτο στοιχείο αυτό το μαγικό χάρισμα του «βρές». Και πάλι θα πω όμως ότι ο κριτής δεσμεύεται από τους κανονισμούς αλλά …..πιστεύω ότι έχει πολλούς τρόπους ο κυνηγός-κριτής να προωθήσει τον σκύλο που έχει διαπιστώσει ότι είναι κυνηγαράς και ας μην έχει το CACIT στο τσεπάκι. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί κυνηγοί προσπαθούν να πάρουν πληροφορίες από τους κριτές όταν ψάχνουν τον επόμενο κυνηγητικό τους σύντροφο…
Ναι αλλά και ο εκτροφέας έχει ευθύνη.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι ζητούμενο από κάθε αληθινό Ποιντερά η ποιότητα στον σκύλο που κυνηγάει μαζί του ( εντάξει , το ίδιο ισχύει και για τα μαλλιαρά αλλά τώρα μιλάμε για το Ποιντερ μας) αλλά είναι και μια καλά κρυμμένη παγίδα για την εκτροφή. Ας μελετήσουμε γατί είναι παγίδα και από πού ξεκινάει το κακό; Το κακό ξεκινάει από την ηλικία των 4 εως 8μηνών όπου ένα σκυλί δείχνει αν έχει ποιότητα η όχι. Τα «όχι» λοιπόν αποκλείονται . Ναι αλλά μέσα σε αυτά τα «όχι» μπορεί να υπάρχει ο πολύ μεγάλος κυνηγός , έτσι δεν είναι; Να λοιπόν η παγίδα. Και το πράγμα δεν τελειώνει εκεί. Το κακό είναι ότι σκυλί χωρίς ποιότητα βγαίνει από την γραμμή εκτροφής. Χωρίς να το θέλει λοιπόν πολλές φορές ο εκτροφέας έχει ξεσκαρτάρει κάποιο κυνηγητικό ταλέντο . Και το σίγουρο είναι ότι θα αναζητάει πάντα το σκυλί ποιότητας που σημαίνει ότι η εκτροφή θα έχει πρωταρχικό στόχο ( μεταξύ άλλων βέβαια ) αυτό το στοιχείο. Εγώ σαν κυνηγός θέλω τη συνταγή που λέει σκύλος ποιοτικός και σκύλος κυνηγός .Όμως θα συμβιβαστώ ακόμα και αν ο σκύλος δεν έχει την μεγίστη ποιότητα. Ο στόχος μου δηλαδή είναι ποιο εύκολος. Στοχεύω στα κυνηγητικά ένστικτα και ότι άλλο κάτσει από ποιότητα είναι πολύ καλοδεχούμενο. Ο εκτροφέας όμως έχει ένα πολύ ποιο δύσκολο ρόλο . Πρέπει να ισοζυγήσει τα δύο αυτά στοιχεία. Θα το πετύχει; Εδώ ακριβώς είναι η αξία του ταλαντούχου και τίμιου εκτροφέα.
Ποιος μένει ; Φυσικά ο ιδιοκτήτης .Αυτός δεν έχει μερίδιο ευθύνης;
Εδώ θα κάνω εύκολη κριτική διότι απλά είμαι έξω από το παιχνίδι. Αν είχα δώσει και γω κάποιες χιλιάδες ευρώ για αγορά η συντήρηση του μεγάλου πρωταθλητή με την μεγάλη ζήτηση για επιβάσεις δεν ξέρω πως θα το έβλεπα. Έχει όμως πραγματικά μεγάλη ευθύνη ο ιδιοκτήτης του πρωταθλητή. Πρώτα από όλα έχει ευθύνη διότι ο σκύλος του μπορεί να επηρεάσει μια ολόκληρη γενιά κυνηγόσκυλων. Αν ο σκύλος «βγάζει» προβλήματα και αν δεν έχει ο ιδιοκτήτης την τιμιότητα να σταματήσει το κακό βάζοντας φρένο στις επιβάσεις τότε η ζημιά που θα κάνει στη φυλή είναι πολύ μεγάλη. Μπορεί να καταστρέψει ολόκληρες εκτροφές που χρόνια παλεύει ο εκτροφέας-δημιουργός τους να κρατήσει καθαρές.
Όμως δεν νομίζω ότι αμφιβάλει κανείς ότι όσο καλός και αν είναι ο αρσενικός , αν η μάνα δεν είναι κάποιου επιπέδου η αν είναι προβληματική και έχει κρατηθεί απο τον ιδιοκτήτη της μόνο ως «μάνα» , ότι τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά .Και μακροχρόνια , αυτό που θα πάθει ο ιδιοκτήτης που δίνει τον σκύλο του ανεξέλεγκτα σε οποιαδήποτε θηλυκιά του προτείνουν θα είναι να δυσφημιστεί άδικα ο σκύλος του ως υπεύθυνος μιας κακιάς γέννας.
Είναι και η μορφολογία στη μέση.
Χωρίς αμφιβολία το Ποιντερ είναι η φυλή με την καλλίτερη σχέση μορφολογίας- εργασίας . Με μεγάλη διαφορά μάλιστα. Μιλάω για τις Βρετανικές φυλές βέβαια. Υπάρχουν πάρα πολλά εξαίρετα Ποιντερ στη μορφολογία που είναι αστέρια στο κυνήγι. Σε αντίθεση με όλα τα Σέττερ είτε Αγγλικό είναι αυτό , είτε Ιρλανδικό είτε Σκωτσέζικο. Έχω την εντύπωση , ότι η μορφολογία έχει καταστρέψει και πολλές Ηπειρωτικές φυλές όπως τα Βίζλα , Βειμαράνερ ακόμα και Κούρτσχαρτ και Ντράχτχαρτ. Το λέω διότι αυτά που βλέπω στις εκθέσεις , τουλάχιστον στην Αγγλία είναι γιγαντόσωμα σκυλιά που δύσκολα συναντάς στα κυνηγητικά τερέν
Όμως τελευταία βλέπω μια τάση για κεφάλια-ζωγραφιές , «μακρίκανα» με φανερούς συγκλίνοντες άξονες και χαρακτηριστικά λες και βγήκαν από σχέδιο για σεμινάριο .Και ποιος δεν θα ήθελε να έχει στο κουμάσι του ένα τέτοιο καλλονό η καλλονή αλλά προσοχή διότι και εδώ μυρίζομαι εκτροχιασμό από τον βασικό μας σκοπό. Αν έχεις την τύχη και σου δώσει ο εκτροφέας το δικαίωμα να διαλέξεις ένα κουτάβια από μια γέννα ποιο θα διαλέξεις; Δεν θα σε μαγνητίσει ένα ωραίο κεφάλι η μια μικρή ουρίτσα ; Δεν υπάρχει λοιπόν και λίγο μάρκετινγκ εδώ; Λογικό είναι , δεν μπορείς να το αποφύγεις .
Ομολογώ πάντως ότι νοιώθω ότι χρωστάμε κάποια ευγνωμοσύνη σε ορισμένους τέτοιους παθιασμένους που εμβολιάζουν συνεχώς την ράτσα με εξαίρετα μορφολογικά ζώα κρατώντας τις δύσκολες ισορροπίες αλλά ……..παν μέτρον άριστον παιδιά!!!!!
Πρέπει να πω ότι τον πρώτο καιρό που άκουγα παράπονα για τα Ποιντερ δεν έδινα σημασία , δεν πίστευα , έλεγα ότι είναι σύμπτωση , κακοτυχία η ακόμα και ασχετοσύνη νεαρών και άπειρων κυνηγών. Με τον καιρό όμως το διαπίστωνα με τα ίδια μου τα μάτια. ’ρχισα να ψάχνομαι και να αναλύω περιπτώσεις .Σας διαβεβαιώνω ότι η ανάλυση αυτή μου πήρε τουλάχιστον 6-7 χρόνια για να την παραδεχτώ μέσα μου και να κατασταλάξω σε κάποιο συμπέρασμα.
Εδώ εγώ τελειώνω την δική μου ανάλυση που έχω κάνει πάνω στον βαθύ προβληματισμό μου για την πορεία του Ποιντερ. Με ανυπομονησία περιμένω στο επόμενο τεύχος , όπως σίγουρα και όλοι εσείς που αγαπάτε αυτήν την εκλεκτή φυλή , την γνώμη των φίλων που εμφανίζονται πιο κάτω με τυχαία σειρά των ονομάτων τους ( εκτός από τα τρία πρώτα που σίγουρα όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να περάσουν μπροστά ) Χρήστου, Ψυχάρης , Πετρόχειλος ,Πονηρέας , Φουτρής , Γιάππος, Κατσαρός , Μαυρίδης , Αποστολάκος , Γονιδάκης

Εκδήλωση κυνοφιλίας με Φιλανθρωπικό σκοπό...

Πιστεύω σε κάθε κυνοφιλική εκδήλωση που προσπαθεί να φέρει όλο και περισσότερο κόσμο κοντά στο κυνηγετικό σκύλο, για αυτό και προσπαθώ να βρίσκομαι σε τέτοιες εκδηλώσεις ώστε να σας μεταφέρω το ότι γίνεται. Μια τέτοια εκδήλωση διοργανώθηκε στην Κωπαΐδα από ανθρώπους που ζουν αυτόν τον παλμό του κυνο αθλητισμού μέσα από τους αγώνες.  Άνθρωποι γνωστοί που αγαπούν είτε τις Αγγλικές φυλές είτε τις Ηπειρωτικές. Η Imperial food dog λοιπόν είχε την κεντρική οργάνωση και ιδέα που αυτή την φορά είχε και ιερό σκοπό, τα χρήματα που θα μαζευόταν από αυτήν την εκδήλωση θα πήγαιναν στο έργο που προσφέρει η Κιβωτός του Κόσμου. .

Έτσι παρά τις δυσκολίες της εποχής μας ο κόσμος ήρθε να συνδράμει σε αυτήν την θεάρεστη πράξη. Οι συμμετοχές ξεπέρασαν  τις 100 και παρόντες δεν ήταν μόνο οι συμμετέχοντες αλλά και πάρα πολύς κόσμος που ήρθε για να παρακολουθήσει για να μάθει αλλά και για να περάσει ωραία . Το μόνο ίσως λυπηρό που είχαμε και σε αυτήν την εκδήλωση ήταν η απαγόρεψη  της συμμετοχής των κριτών του pointer setter από τον ΚΟΕ και τον ΟΚΑΔΕ. Βέβαια αντικαταστάτες βρέθηκαν έγκαιρα και ήταν άτομα κυνόφιλα και φυσικά του χώρου. 

Προσωπική μου άποψη αλλά και πολλών άλλων ατόμων που συνομίλησα κατά την διάρκεια του αγώνα είναι ότι κάθε εκδήλωση σαν και αυτή μόνο καλό κάνει γιατί φουντώνει την φλόγα της ενεργής συμμετοχής του κάθε ιδιοκτήτη σκύλου να δοκιμάσει και να τεσταριστεί αυτός και ο σκύλος του. Ο κόσμος δεν θέλει μετά από 20 χρόνια ομίλων, αγώνων κτλ να είναι μόνο θεατής βουβός ακροατής και μόνο καταναλωτής. Έστω λοιπόν και αν κάποιοι λόγο συμφερόντων δεν θέλουν τέτοιες εκδηλώσεις πάντα θα βρίσκονται λύσεις έτσι ώστε η κυνοφιλία να ξεφεύγει από τα στενά όρια που κάποιοι επιχειρούν μεθοδικά να την κρατούν. Άλλωστε τέτοιες εκδηλώσεις τύπου ΕΦΥΠ θα έπρεπε εδώ και χρόνια να δημιουργούνται από τους ομίλους και τον ΚΟΕ. Η κυνοφιλία δεν είναι μόνο για επαγγελματίες και η διαφορετικότητα στο επίπεδο έχει και αυτή την Αξία της. Όλοι έχουμε διαβάσει  για ομίλους που ζητούν απεγνωσμένα χρήματα μέσω χορηγιών ή μελών ενώ θα μπορούσαν να διοργανώνουν τέτοιου είδους εκδηλώσεις σε όλους τους νομούς της Ελλάδος και έτσι θα μπορούσαν να δουν περισσότερα σκυλιά ώστε να κατανοήσουν το πραγματικό επίπεδο των σημερινών σκύλων, αλλά θα ήταν και ανταποδοτικό οικονομικά για την συντήρηση τους. Μην ξεχνάμε το παράδειγμα στην Ιταλία στον κάμπο FELICE όπου διοργανώνεται αγώνες με ορτύκια μια εκδήλωση με πολύ μεγάλη απήχηση και με μεγάλο αριθμό συμμετοχών. Ας μιλήσουμε όμως  τώρα για την εκδήλωση.   Η εκδήλωση διεξήχθη λίγο έξω από το Κάστρο στα κτήματα που παραχώρησε κ. Γιώργος Κωνσταντίνου. θα πρέπει να ειπωθεί ότι το θήραμα ήταν πάρα πολύ καλής ποιότητας, εκείνο το οποίο ίσως να δυσκόλεψε λίγο παραπάνω τον αγώνα ήταν η πολύ ζεστή και η άπια που  επικρατούσε την περισσότερη ώρα. Κλείνοντας πιστεύω ότι κάθε κυνηγητικός συλλογος  πρέπει να δημιουργεί τέτοιες εκδηλώσεις πανελλήνια έστω και αν τυπολατρικά δεν έχει την έγκριση των «Μεγαλόσχημων» που θυμίζει τυπολατρία του Δημοσίου. Στον αγώνα είχαμε 2 τερέν των αγγλικών φυλών και 1 τερέν των ηπειρωτικών. Οι νικητές ήταν αρκετοί και ενδεικτικά θα αναφέρω τους 3 πρώτους από κάθε τερέν.

Στο τερέν των Ηπειρωτικών κριτής ήταν κος Κώστας Καλφόπουλος  και οι σκύλοι που ξεχώρισαν οι εξής:                                                                                                                  

1.Βaxter Bounas Progress epaniel breton k. Κομνηνέας Θ

2.Εktoras of Verginas gold Sun kurzhaar k.Τσουκαλάς κυναγωγός Γ.Βουδούρης

3. Rudy  epaniel Breton k.Τζουβάρας Β

Tερεν 1 Αγγλικών Φυλών κριτής Ηλίας Παρασκευόπουλος

1.Pella   pointer kos Μπούρτζης

2.POLLY setter kos Κοροβέσης

3.Αsya setter kos Mυλωνάς

Τερρέν 2 Αγγλικών Φυλών κριτής ΕLTON MAKA

1.BELL setter Μητάκος Ν

2.Αlice pointer Φυλίνδρος Κύμων

3.Dem del Sogno setter Kρυσταντώνης Κ.