Το δικό μου εν μέρη όχι στη χρήση του μπίπερ…

Καθώς η τεχνολογία συνεχώς βελτιώνετε και επηρεάζει όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας σε πολύ μεγάλο βαθμό έτσι έχει εισχωρήσει και στο κυνήγι. Σχεδόν όλοι οι κυνηγοί της χώρας μας αλλά και του εξωτερικού χρησιμοποιούν στο κυνήγι μπίπερ. Όμως η χρήση της μοντέρνας αυτής συσκευής κάνει το κυνήγι να χάνει πολύ από την παραδοσιακή του μορφή.Οι σκύλοι που χρησιμοποιούμε σήμερα στο κυνήγι ίσως και να κάνουν επιτακτική την ανάγκη χρήσης του μπίπερ και ειδικά οι αγγλικές φυλές οι οποίες συνήθως κυνηγούν σε μεγάλες αποστάσεις από εμάς χρειάζονται μπίπερ για να μπορέσουμε να εντοπίσουμε τον σκύλο μας όταν φερμάρει μέσα στο δάσος. Πιστεύω, όμως ότι δεν είναι και ότι το πιο ωραίο να ακούμε το μπίπερ να χτυπάει συνεχώς στο κυνήγι, είναι πολύ πιο ωραίο να χρησιμοποιούμε ένα παραδοσιακό κουδουνάκι κατά την διάρκεια της έρευνας και το μπίπερ να λειτουργεί μόνο όταν ο σκύλος μας φερμάρει. Με αυτόν τον τρόπο και το κυνήγι δεν χάνει τον παραδοσιακό τρόπο διεξαγωγής του αλλά έχουμε και τη παράλληλη χρήση της τεχνολογίας να μας βοηθάει έτσι ώστε να έχουμε μεγαλύτερες επιτυχίες. Πέρυσι είχα αυτή ακριβώς την συζήτηση με έναν πολύ έμπειρο μπεκατσά ηλικίας περίπου πενήντα ετών ο οποίος που είπε χαρακτηριστικά ότι η μόνη μουσική που θέλει να ακούει το πρωί στα βουνά είναι ο ήχος των κουδουνιών. Θα συμφωνήσω και εγώ μαζί του και νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο ωραίος ήχος από αυτόν των κουδουνιών να αντιλαλούν με το βγάλσιμο του ηλίου στα απέναντι πλάγια και μαζί με τα πανέμορφα χρώματα της ανατολής να συνθέτουν ένα μαγικό τοπίο.