«Δίχτυ» προστασίας από τις «επιδρομές» χιλιάδων κορμοράνων και πελεκάνων που κάθε χειμώνα ρημάζουν τις υδατοκαλλιέργειες στις λιμνοθάλασσες της περιοχής Βιστωνίδας-Πόρτο Λάγος προσπαθεί να απλώσει η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης.
Το πρόβλημα έχει γιγαντωθεί τα τελευταία χρόνια και προκαλεί οικονομική «αιμορραγία» στους αλιείς που βλέπουν τα ψαροφάγα πουλιά να επιτίθενται κατά χιλιάδες στις λεκάνες διαχείμασης νεαρών ψαριών και να τα αποδεκατίζουν. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Αν. Μακεδονίας-Θράκης, βιολόγο-ιχθυολόγο δρ Μάνο Κουτράκη, υπολογίζεται πως στην περιοχή των 22 λιμνοθαλασσών διαχειμάζουν περισσότερα από 4.000-5.000 πουλιά, τα οποία χρειάζονται 2 τόνους ψαριών την ημέρα, ή 300 τόνους για το πεντάμηνο της παραμονής τους, καθώς το καθένα από αυτά χρειάζεται μισό κιλό την ημέρα.
Σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις του Φορέα Διαχείρισης, στο Πόρτο Λάγος, με πρωτοβουλία του περιφερειάρχη κ. Αρη Γιαννακίδη, με τη συμμετοχή εκπροσώπων του φορέα και των αλιευτικών συνεταιρισμών της περιοχής, αποφασίστηκε η σύνταξη μελέτης για τη χρηματοδότηση των διχτύων κάλυψης των καλλιεργειών από ευρωπαϊκούς πόρους, αλλά και για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων για τις καταστροφές που προκαλούνται.
Ηδη κάποιοι από τους αλιευτικούς συνεταιρισμούς, όπως αυτός της Βιστωνίδας «Αγιος Νικόλαος», έχουν εγκαταστήσει δίχτυα για την προστασία της παραγωγής τους, αλλά τα έξοδα είναι δυσβάσταχτα (ξεπερνούν τις 80.000 ευρώ) και ο χρόνος ζωής τους δεν ξεπερνά τα δύο χρόνια.
Ετσι, εξετάζεται η δυνατότητα χρηματοδότησης από πρόγραμμα του yπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
«Εμείς έχουμε πλέον συνεταίρους τους κορμοράνους και μοιραζόμαστε την παραγωγή», σχολίασε σκωπτικά ο πρόεδρος του συνεταιρισμού, Στέλιος Μπαλάσης, ο οποίος εκτιμά πως περίπου το 50% της συνολικής ετήσιας παραγωγής (κέφαλου, αθερίνας, χελιών και τσιπούρας) χάνεται από τις «επιδρομές» των πουλιών.
Η ακριβής ζημιά, πάντως, πρέπει να προκύψει μέσα από μελέτη, ώστε να ακολουθήσει η διεκδίκηση αποζημιώσεων.
Σημειώνεται πως υπάρχει ρητή πρόβλεψη στην ανάγκη αποζημίωσης για ζημιές που προκαλούνται από είδη της άγριας πανίδας στο άρθρο 22 του σχετικού νόμου (1650/86). Ωστόσο, το άρθρο αυτό ποτέ δεν εφαρμόστηκε.
Ο πληθυσμός του κορμοράνου Phalacrocorax Carbo στην Ευρώπη παρουσίασε μεγάλη αύξηση κατά τις δεκαετίες του 1980 και 1990, εξαιτίας αύξησης των τροφικών διαθεσίμων, ιδιαίτερα μέσα από την ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών. Κατά τον χειμώνα ο αριθμός τους στην Ελλάδα αυξάνει από 4.000-5.000 σε 18.000 μέχρι 22.000 άτομα.
Τον περασμένο χειμώνα, η περιοχή των λιμνοθαλασσών έγινε πεδίο σφοδρής αντιπαράθεσης μεταξύ των αλιέων και της Ορνιθολογικής Εταιρείας. Αφορμή στάθηκε η ανεύρεση δεκάδων νεκρών κορμοράνων και πελεκάνων στην περιοχή των χειμαδιών, που όπως αποδείχτηκε είχαν πυροβοληθεί από τοπικούς ψαράδες. Ενας απ΄ αυτούς, μάλιστα, βρέθηκε και ομολόγησε πως είχε πυροβολήσει τα πουλιά, μέσα στην απόγνωσή του για το πρόβλημα που του προκαλούν.
Βασίλης Ιγνατιάδης
Το πρόβλημα έχει γιγαντωθεί τα τελευταία χρόνια και προκαλεί οικονομική «αιμορραγία» στους αλιείς που βλέπουν τα ψαροφάγα πουλιά να επιτίθενται κατά χιλιάδες στις λεκάνες διαχείμασης νεαρών ψαριών και να τα αποδεκατίζουν. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Αν. Μακεδονίας-Θράκης, βιολόγο-ιχθυολόγο δρ Μάνο Κουτράκη, υπολογίζεται πως στην περιοχή των 22 λιμνοθαλασσών διαχειμάζουν περισσότερα από 4.000-5.000 πουλιά, τα οποία χρειάζονται 2 τόνους ψαριών την ημέρα, ή 300 τόνους για το πεντάμηνο της παραμονής τους, καθώς το καθένα από αυτά χρειάζεται μισό κιλό την ημέρα.
Σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις του Φορέα Διαχείρισης, στο Πόρτο Λάγος, με πρωτοβουλία του περιφερειάρχη κ. Αρη Γιαννακίδη, με τη συμμετοχή εκπροσώπων του φορέα και των αλιευτικών συνεταιρισμών της περιοχής, αποφασίστηκε η σύνταξη μελέτης για τη χρηματοδότηση των διχτύων κάλυψης των καλλιεργειών από ευρωπαϊκούς πόρους, αλλά και για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων για τις καταστροφές που προκαλούνται.
Ηδη κάποιοι από τους αλιευτικούς συνεταιρισμούς, όπως αυτός της Βιστωνίδας «Αγιος Νικόλαος», έχουν εγκαταστήσει δίχτυα για την προστασία της παραγωγής τους, αλλά τα έξοδα είναι δυσβάσταχτα (ξεπερνούν τις 80.000 ευρώ) και ο χρόνος ζωής τους δεν ξεπερνά τα δύο χρόνια.
Ετσι, εξετάζεται η δυνατότητα χρηματοδότησης από πρόγραμμα του yπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
«Εμείς έχουμε πλέον συνεταίρους τους κορμοράνους και μοιραζόμαστε την παραγωγή», σχολίασε σκωπτικά ο πρόεδρος του συνεταιρισμού, Στέλιος Μπαλάσης, ο οποίος εκτιμά πως περίπου το 50% της συνολικής ετήσιας παραγωγής (κέφαλου, αθερίνας, χελιών και τσιπούρας) χάνεται από τις «επιδρομές» των πουλιών.
Η ακριβής ζημιά, πάντως, πρέπει να προκύψει μέσα από μελέτη, ώστε να ακολουθήσει η διεκδίκηση αποζημιώσεων.
Σημειώνεται πως υπάρχει ρητή πρόβλεψη στην ανάγκη αποζημίωσης για ζημιές που προκαλούνται από είδη της άγριας πανίδας στο άρθρο 22 του σχετικού νόμου (1650/86). Ωστόσο, το άρθρο αυτό ποτέ δεν εφαρμόστηκε.
Ο πληθυσμός του κορμοράνου Phalacrocorax Carbo στην Ευρώπη παρουσίασε μεγάλη αύξηση κατά τις δεκαετίες του 1980 και 1990, εξαιτίας αύξησης των τροφικών διαθεσίμων, ιδιαίτερα μέσα από την ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών. Κατά τον χειμώνα ο αριθμός τους στην Ελλάδα αυξάνει από 4.000-5.000 σε 18.000 μέχρι 22.000 άτομα.
Τον περασμένο χειμώνα, η περιοχή των λιμνοθαλασσών έγινε πεδίο σφοδρής αντιπαράθεσης μεταξύ των αλιέων και της Ορνιθολογικής Εταιρείας. Αφορμή στάθηκε η ανεύρεση δεκάδων νεκρών κορμοράνων και πελεκάνων στην περιοχή των χειμαδιών, που όπως αποδείχτηκε είχαν πυροβοληθεί από τοπικούς ψαράδες. Ενας απ΄ αυτούς, μάλιστα, βρέθηκε και ομολόγησε πως είχε πυροβολήσει τα πουλιά, μέσα στην απόγνωσή του για το πρόβλημα που του προκαλούν.
Βασίλης Ιγνατιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου