Στη βολή με το λειόκανο κυνηγετικό όπλο κατά κινητού στόχου, είτε αυτός είναι θήραμα, είτε πήλινος δίσκος στο σκοπευτήριο, η μεγαλύτερη και μοναδική τέχνη είναι να γνωρίζει κανείς πόσο και πως θα βάλει την προσκόπευση που χρειάζεται κάθε φορά. Λίγοι κυνηγοί καθώς και σκοπευτές λένε ότι το κάνουν συνειδητά όταν τουφεκάνε ελέγχοντας με μικρή ή μεγάλη ακρίβεια το μέγεθος της προσκόπευσης που χρειάζεται κάθε φορά να χρησιμοποιήσουν. Πολλοί δηλώνουν ότι ποτέ δεν έχουν σκεφτεί ούτε έχουν αναλύσει το πόσο και πως ακριβώς βάζουν την προσκόπευση. Γι αυτό το λόγο και δεν μπορούν να εξηγήσουν σε κάποιον αναλυτικά το τι ακριβώς κάνουν όταν πετυχαίνουν τα πουλιά ή τους δίσκους. Ρωτάς αυτούς τους κυνηγούς και σκοπευτές και δυσκολεύονται ή δεν μπορούν καθόλου να σου περιγράψουν το τι ακριβώς κάνουν με την προσκόπευση, όμως το αποτέλεσμά τους στις βολές τους είναι θετικό. Οι ερωτώντες εκλαμβάνουν αυτή τη αδυναμία επεξήγησης των ενεργειών, πολλές φορές σαν απροθυμία πληροφόρησης από πλευράς αυτών των κυνηγών και σκοπευτών. Δεν είναι όμως έτσι, γιατί αυτή η άρνηση της ανάλυσης ελάχιστες φορές είναι εσκεμμένη, τις περισσότερες φορές είναι αδυναμία.
Η προσκόπευση υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, έστω και αν ισχυρίζονται μερικοί ότι: «με αυτά τα φυσίγγια εγώ τουφεκάω πάνω στο πουλί ή πάνω στο πιάτο και πέφτει». Κανένα, μα κανένα φυσίγγι δεν θα μπορέσει ποτέ να αντικαταστήσει την προσκόπευση, που είναι απαραίτητη π.χ. σε μια πλάγια βολή (τραβέρσα) στα 30 μ. σε στόχο που κινείται με 60-70 χλμ./ώρα.
Η προσκόπευση αποτελούσε βασικό θέμα διδασκαλίας στα σκοπευτικά σχολεία της Αγγλίας από τις αρχές ακόμη του περασμένου αιώνα, εξελίχτηκε με την πάροδο των ετών και συνεχίζει ακόμη να εξελίσσεται. Για πολλά χρόνια στους αυτοδίδακτους κυνηγούς επικρατούσε και ακόμη και σήμερα επικρατεί η λανθασμένη άποψη ότι πήγαινε κάπου μπροστά από το πουλί και περίμενέ το να έλθει, με σταματημένο ή σχεδόν σταματημένο όπλο, για να του ρίξεις. Κάποιοι απ’ αυτούς ενστικτωδώς ντουφέκαγαν σε κάποιο σημείο μπροστά από το στόχο τους κόβοντάς του το δρόμο, προσπαθώντας να πετύχουν ένα κινούμενο στόχο με ένα σταματημένο όπλο. Σε εκπλήσσει πολλές φορές η ευρηματικότητα και ο αλχημισμός που αναπτύσσουν κάποιοι ψάχνοντας μόνοι τους μέσα στο σκοτάδι του λαβύρινθου να βρουν τις λύσεις ξοδεύοντας χρόνο και χρήμα στα σκοπευτήρια και στον κυνηγότοπο, αρνούμενοι να αποδεχτούν ότι όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή διδάσκονται.
Αυτό που αποτελεί σημαντικό παράγοντα στο να γίνει αντιληπτή και κατανοητή η προσκόπευση είναι να δει το διάστημα μεταξύ κάνης και στόχου (είτε είναι πουλί είτε δίσκος) τη στιγμή που πατιέται η σκανδάλη. Αυτή η εικόνα που βλέπουν τα μάτια μας για κλάσματα του δευτερόλεπτου πριν πατηθεί η σκανδάλη, καθώς και τη στιγμή που πατιέται η σκανδάλη είναι η προσκόπευση που απαιτείται για μία επιτυχημένη βολή. Βέβαια το πόσο ακριβώς είναι η προσκόπευση που βλέπει κάποιος διαφέρει από κυνηγό σε κυνηγό και από σκοπευτή σε σκοπευτή. Αλλιώς αντιλαμβάνεται το 1.50 μ. προσκόπευση στα 30 μ. ο Γιάννης και αλλιώς ο Κώστας, για να φέρουμε ένα απλό παράδειγμα δύο κυνηγών. Το να συμβουλεύουμε κάποιον λέγοντας «βάλε δύο μέτρα μπροστά και πάτα» είναι ασαφές και αόριστο. Γιατί εκείνος που τον προτρέπουμε να το κάνει είναι πολύ πιθανό να αντιλαμβάνεται τα δύο δικά μας μέτρα αρκετά λιγότερο ή αρκετά περισσότερο. Το να αντιλαμβάνεται ακριβώς το ίδιο είναι μάλλον απίθανο.
Η προσκόπευση είναι στενά συνδεδεμένη με τη μέθοδο σκόπευσης προς το κινούμενο που κάποιος κυνηγός ή σκοπευτής χρησιμοποιεί. Οι περισσότεροι βέβαια κυνηγοί αλλά και αρκετοί σκοπευτές δεν μπορούν να προσδιορίσουν με ακρίβεια τις φάσεις της μεθόδου που χρησιμοποιούν, γιατί απλά δεν χρησιμοποιούν καμία από τις τρεις μεθόδους ή αυτή που χρησιμοποιούν δεν ξέρουν ποια είναι και πως εφαρμόζεται σωστά. Μην σας παραξενεύει το τελευταίο γιατί υπάρχουν αρκετοί που ενώ χρησιμοποιούν π.χ. τη μέθοδο SWING THROUGH, δηλ. με κίνηση από πίσω μπρος μπροστά δεν γνωρίζουν αναλυτικά τις φάσεις της βολής, αν και αυτή θεωρείται η παλαιότερη και ευκολότερη μέθοδος συγκριτικά με τις άλλες δύο (pull away & maintained lead). Όμως αν κάποιος δεν μπορεί να αναλύσει τη μέθοδο που χρησιμοποιεί δεν μπορεί να έχει σαφή εικόνα της προσκόπευσης που απαιτείται, ούτε και να κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις, γιατί απλά δεν μπορεί να καταλάβει που κάνει το λάθος. Αν μάλιστα το λάθος με τη βοήθεια της τύχης, ενός καλού φυσιγγίου και ενός ανοικτού τσοκ, του δώσει κάποιες σποραδικές επιτυχίες, εκείνος επαναπαύεται και δεν ψάχνει την αιτία του λάθους, με αποτέλεσμα αυτό να υποβόσκει και να βγει στην επιφάνεια όταν η αυτοπεποίθηση είναι σε χαμηλά επίπεδα. Μόνο η σωστή τεχνική κατάρτιση και η απόλυτη γνώση του τι κάνουμε και του τι έπρεπε να κάνουμε και δεν κάναμε μπορεί να μας κρατήσει ψηλά και όταν ακόμη η αυτοπεποίθηση έχει αρχίσει να κλονίζεται.
Σαν επακόλουθο όλων αυτών πολλές φορές παρατηρούμε κυνηγούς ή σκοπευτές να πηγαίνουν επωμισμένοι με το στόχο τους για αρκετή απόσταση προσπαθώντας να σιγουρέψουν την επιτυχία τους. Άλλοι πάλι αμφιταλαντεύονται για το ποια είναι η ιδανική προσκόπευση σε ένα συγκεκριμένο στόχο που επιθυμούν, ενώ έχουν επωμίσει με συνέπεια να αυξομειώνουν το άνοιγμα της προσκόπευσης και όταν πατούν τη σκανδάλη ο στόχος τους να έχει εκμηδενίσει πλέον την προσκόπευση. Ένα ακόμη συχνό φαινόμενο που παρατηρείται είναι η αύξηση και η μεταβολή του χρόνου κίνησης του όπλου καθώς μπαίνει στην κίνηση της προσκόπευσης. Βλέπουμε λοιπόν κάποιους να ξεκινούν την κίνηση για την επώμιση και προσκόπευση με αρχικά αργή κίνηση και να την τελειώνουν με γρήγορη στο τέλος. Επίσης και το αντίθετο, δηλ. να ξεκινούν με πολύ γρήγορη κίνηση στα όρια του πανικού και να φεύγουν πολύ μπροστά από το στόχο σταματώντας ξαφνικά για να έρθει ο στόχος. Φυσικά όταν φθάνει ο στόχος, το όπλο είναι σταματημένο ή σχεδόν σταματημένο και με τον στόχο να κινείται σταθερά δεν υπάρχει καμία τύχη για θετικό αποτέλεσμα.
Σαν παράδειγμα σωστής κίνησης και σωστού χρονισμού αναφέρω το εξής: ένα μακρινό πουλί ή δίσκους που διέρχεται πλάγια προς εμάς (τραβέρσα) χρειάζεται πιο αργή κίνηση από αυτή που απαιτείται για ένα στόχο σε κοντινή απόσταση που απομακρύνεται λοξά και με γωνία από εμάς.
Για να διαπιστωθούν αυτά με σωστό τρόπο καθώς και να εμπεδώσουμε θετικά την εικόνα της προσκόπευσης, δηλ. τη φωτογραφία κάνης-στόχου με την απόσταση που πρέπει μόνο στην πρακτική εξάσκηση στο χώρο του σκοπευτηρίου θα το διαπιστώσουμε. Αν περιμένουμε να το κάνουμε στον κυνηγότοπο κατ’ ευθείαν με την έλλειψη των θηραμάτων και τις μειωμένες ευκαιρίες βολών, καήκαμε!
Κανείς δεν πρόκειται να χαραμίσει θήραμα για να μάθει. Θα προσπαθήσει να τουφεκίσει όπως να ‘ναι και θα έχει και απαιτήσεις να το βάλει στην τσάντα. Στο σκοπευτήριο με τους πήλινους δίσκους που είναι ένας εξομοιωτής κυνηγίου (ειδικά το sporting) θα έχει κάποιος την ευκαιρία να δοκιμάσεις τις μεθόδους και τις τεχνικές της βολής στον κινούμενο στόχο που θα τον βοηθήσουν στην κατανόηση του παράγονται προσκόπευση, ενός τόσο σημαντικού παράγονται όσο και η φέρμα σε ένα πόιντερ αγώνων.
ΛΕΖΑΝΤΕΣ
1. Μια σπάνια φωτογραφία τη στιγμή της τουφεκιάς σε φασιανό πλάγιας κατεύθυνσης (τραβέρσα). Το όπλο φαίνεται ότι είναι πάνω στο πουλί όμως η προσκόπευση είχε μπει πριν πατηθεί η σκανδάλη.
2. Εδώ η κατεύθυνση του πουλιού είναι λογά προς τα επάνω. Η προσκόπευση θα μπει στην προέκταση της πορείας του.
3. Η προσκόπευση όπως φαίνεται από το μάτι του σκοπευτή σε μια πλάγια βολή, και εξαρτάται από την απόσταση και την απόσταση του στόχου.
4. Προσέξετε εδώ τον κυνηγό που οδηγεί το όπλο του στην προέκταση της πορείας που κατευθύνεται το πουλί.
5. Προσέξτε την προσκόπευση που απαιτείται σε αυτή την τραβέρσα στα 19 μ για μια επιτυχημένη βολή στο Σκοπευτήριο.
6. Λοξά εισερχόμενη επιτυχημένη βολή στο κυνήγι. Η προσκόπευση είναι φανερή και η εικόνα διαφορετική από κυνηγό σε κυνηγό.
7. Η πρακτική εξάσκηση στο σκοπευτήριο με δίσκους να προσομοιάζουν κλασσικές κυνηγετικές βολές είναι πολύ σημαντική στην κατανόηση της προσκόπευσης.
8. Η προσκόπευση από τα πολύ παλιά χρόνια αποτελούσε τον σημαντικότερο παράγοντα επιτυχίας στο λειόκαννο κυνηγετικό όπλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου