Εδώ και κάποια χρόνια παρατηρώ ότι οι κυνηγοί του τριχωτού θηράματος, δηλαδή λαγού και αγριόχοιρου, επιστρέφουν με γεμάτες τσάντες, κάτι που δεν συμβαίνει με τους κυνηγούς πτερωτών θηραμάτων στον ίδιο βαθμό.
Ενδέχεται η εντύπωση να είναι εσφαλμένη και να επηρεάζεται από το είδος της πληροφόρησης και από άλλους παράγοντες. Ισως, πάλι να επισέρχονται και κάποια θηραματικά θέματα.Παλιά η πλειονότητα των φωτογραφιών που λάμβανα ήταν από φερματζήδες που πόζαραν με καμάρι δίπλα από τα σκυλιά τους, συνήθως πόιντερ και σέττερ, με τρεις-τέσσερις πέρδικες στην πουλιάστρα. Υπήρχαν και κάτι εξοργιστικές φωτογραφίες με το σκύλο να φορά ένα κολιέ από μπεκάτσες… (ξέρετε το είδος φωτογραφίας). Τότε, η φωτογραφία του λαγού ή του αγριόχοιρου ήταν σπάνιο γεγονός.
Με τον καιρό οι όροι αντιστράφηκαν και τώρα οι αποστολείς φωτογραφίζονται με ένα λαγό στα χέρια ή πάνω σε αγροτικά γύρω από εναν κάπρο. Σε αυτά προσθέστε και γνωστούς που φαίνεται να έχουν κάνει τα κονέ τους με γουρουνοπαρέες στην επαρχία και να αποκομίζουν σεβαστούς αριθμούς αγριόχοιρων κάθε χρόνο.
Πως εξηγείται το φαινόμενο; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα γουρούνια στην Ελλάδα, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, έχουν αυξηθεί. Οι επιστήμονες πιθανολογούν για την συγκεκριμένη πληθυσμιακή αύξηση επικαλούμενοι παράγοντες που οφείλονται είτε στην υπερθέρμανση του πλανήτη είτε στην αλλαγή των καθεστώτων στην ανατολική Ευρώπη που λόγγωσε, μέχρι και την οικονομική κρίση. Η κρίση λένε, έχει μειώσει τις εκδρομές στην επαρχία, ενώ η εγκατάλειψη μεγάλων αγροκτημάτων στην πρώην Σοβιετία έχει καταλήξει σε λόγγωμα των χωραφιών που ευνοεί τα γουρούνια.
Μερικές από αυτές τις πιθανολογήσεις φαίνεται να ισχύουν και για μας. Με την βάθυνση της οικονομικής κρίσης, που συνδυάζει μείωση εισοδήματος προς τέρψιν και αύξηση της βενζίνης μειώνονται οι εκδρομές (κυνηγετικές και μη) στην ύπαιθρο. Μείωση εκδρομών σημαίνει λιγότερη ανθρώπινη παρουσία. Το λόγγωμα που άρχισε πριν χρόνια, σήμερα έχει ντύσει μέρη που άλλοτε ήταν καλλιεργήσιμα. Αυτά είναι στοιχεία θετικά για το γουρούνι που του αρέσει το πυκνό και η ησυχία και αρνητικά για εδαφόβια πουλιά, ειδικά τις πέρδικες.
Ομως το «κλικ» προήλθε από μιαν άλλη και απρόσμενη πηγή, την βρετανική ορνιθολογική οργάνωση, που μελέτησε την επίδραση των τριχωτών επί των πτερωτών. Στην Αγγλία το ελάφι είναι ο κύριος παράγοντας μείωσης των πουλιών διότι κορφολογά συνεχώς τα δέντρα και τρώει καρπούς που είναι βασική τροφή για μερικά πουλιά. Στα εδαφόβια πουλιά, όπως την πέρδικα και τον φασιανό, το ελάφι όταν είναι σε μεγάλους αριθμούς είναι καταστροφικό διότι ποδοπατά φωλιές σε μέρη όπου δεν πάνε τα ήμερα οικόσιτα ζώα. Με το ελάφι σε αφθονία μειώνονται τα σημεία φωλεοποίησης των εδαφόβιων πουλιών.
Το γουρούνι κάνει τις ζημιές του κάτι παραπάνω, αφού τρέφεται με αυγά, νεοσσούς ακόμη και κλώσες αν τις βρει στην φωλιά. Αν τρώει πέρδικες, όπως διαπίστωσαν Γάλλοι βιολόγοι του Γαλλικού Τμήματος Θήρας, τότε μάλλον θα τρώει και μπεκάτσες και θα ανταγωνίζεται με αυτές για γαιοσκώληκες. Προσθέστε πάνω σε αυτό το σκηνικό τον τοπικισμό μερικών γουρουνοπαρέων που διώχνουν τους μπεκατσάδες για να μην τους προγγίξουν τα γουρούνια και το σκηνικό αρχίζει να βγάζει νόημα.
Σε ένα το βίντεο στο διαδίκτυο αρμόδιοι της πολιτείας του Μιζούρι των ΗΠΑ εξηγούν τα προβλήματα που δημιουργούν τα «εξαγριωμένα» γουρούνια που έχουν τις ίδιες συνήθειες και διαιτολόγιο με τον αγριόχοιρο. Σημειώστε ότι το πρώτο πρόβλημα που αναφέρεται είναι η μείωση των εδαφόβιων πουλιών και ειδικά των παρυδάτιων: «ότι πουλί φωλιάζει στο έδαφος πέφτει θύμα των γουρουνιών», λέει ο βιολόγος της πολιτείας στο βίντεο!
Νικήτας Κυπρίδημος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου