Οι μπεκάτσες... τηs νεότητας...

Ο καιρός κάνει βέβαια τα παιχνίδια του, αλλά οι μπεκάτσες έχουν λίγο-πολύ εγκατασταθεί στα χειμωνιάτικα κουτούπια τους.

Η χρονιά είναι καλή μέχρι στιγμής και η συμπεριφορά των πουλιών, το ίδιο... Οι περισσότερες δέχονται φέρμα, συχνά από πολύ κοντά, στα δύο-τρία μέτρα, όταν είναι νεαρά και απονήρευτα πουλιά. Τυχεροί είναι όσοι φέτος έχουν νεαρά σκυλιά, που βγαίνουν στα μπεκατσοτόπια για πρώτη φορά. Ανάμεσα σ' αυτούς τους «τυχερούς» είμαι κι εγώ. Μέχρι τώρα έχουμε συναντήσει με την Ηρα αρκετές μπεκάτσες... Μπορεί κάποια πουλιά να ήταν τα ίδια, όμως για τη σκυλίτσα μου κάθε συνάντηση και κάθε μπεκάτσα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία.

Για να φερμάρει όμως όπως πρέπει τα πουλιά πρέπει να γίνουν κάποιες ενέργειες, κάποια «κόλπα» από την πλευρά του κυνηγού, που θα βοηθήσουν το σκυλί σε αυτήν τη «λεπτή» και ευαίσθητη φάση... Ο σκύλος πρέπει να μυρίσει οπωσδήποτε μπεκάτσα, οπότε πρωταρχικός σκοπός είναι να βρούμε... με κάθε τρόπο μία μπεκάτσα!
Οι τρόποι...
Ενας τρόπος είναι να κυνηγάμε με έναν φίλο που αποδεδειγμένα έχει ένα έμπειρο μπεκατσόσκυλο, με καλή έρευνα και σταθερή φέρμα. Δεν είναι απαραίτητο τα πρώτα πουλιά να τα βρει και να τα φερμάρει ο δικός μας σκύλος... Η συναίνεση στη φέρμα του άλλου σκύλου, ή έστω η θέα της μπεκάτσας που σηκώνεται μέσα από τα πυκνά, αποτελούν θετικά «βήματα». Σκοπός είναι να γνωρίσει ο σκύλος την μπεκάτσα, τη μυρουδιά της, την ύπαρξή της!
Για τα δικά μου σκυλιά πάντως, χρησιμοποιώ μία άλλη μέθοδο. Την έχω ονομάσει... «μέθοδο της μοναξιάς»! Διαλέγω ανάλογα με τον καιρό ένα γνωστό μπεκατσοτόπι, όπου ξέρω όλες τις ύποπτες «γωνιές» και τα σημεία που προτιμούν οι μακρομύτες... Τα καλύτερα μαθήματα γίνονται σε εύκολους τόπους, όπου βλέπω τη σκύλα μου και την ελέγχω. Δεν έχει σημασία ακόμα κι αν τις πρώτες φορές... υπάρξουν κάποιες «πρόγκες». Μέσα στο πρόγραμμα είναι κι αυτές όταν έχεις να κάνεις με νεαρά και άπειρα σκυλιά.

Τις περισσότερες φορές, στις πρώτες εξόδους, τον ρόλο του σκύλου τον παίζω μάλλον εγώ! Εκμεταλλευόμαστε την κινητικότητα , την έρευνα και το πάθος του σκύλου μας για να «πέσει» πάνω σε δυο-τρεις μπεκάτσες, και το «μάθημα» έχει πλέον ξεκινήσει, είτε τις φερμάρει είτε όχι... Αν μάλιστα υπάρξει και κάποια τουφεκισμένη, ακόμα καλύτερα. Εμείς πρέπει να δείξουμε στον σκύλο μας ότι... όλα γίνονται γι' αυτό το πουλί που κρατάμε στα χέρια μας!
Τα καλύτερα μπεκατσοτόπια για νεαρά μπεκατσόσκυλα είναι το «δέντρο», το αραιό επίπεδο πουρνάρι και η καθαρή ρεματιά, χωρίς πολλά «σφιχτά» και ντυμένα... Υστερα από μερικές συναντήσεις, κάποια στιγμή είναι σίγουρο πως το σκυλί θα φερμάρει. Λίγες μπεκάτσες όμως θα δεχτούν φέρμα. Οι περισσότερες θα προγκίξουν! Παρατήρησα ότι αυτό έγινε αρκετές φορές φέτος με τη νεαρή σκύλα μου...

Η προσέγγιση...
Τα νεαρά σκυλιά συνήθως δεν έχουν την αίσθηση ότι όσον αφορά τη μπεκάτσα, υπάρχει κάθε φορά και μία... κόκκινη γραμμή! Αν την περάσει ο σκύλος και πλησιάσει περισσότερο, το πουλί θα σηκωθεί. Συμβαίνει καμιά φορά όμως, αν είμαστε τυχεροί, μερικές νεαρές και άπειρες μπεκάτσες να ανέχονται πολύ κοντά τη φέρμα, ιδιαίτερα μέσα στα πυκνά όπου αισθάνονται μεγαλύτερη κάλυψη και ασφάλεια.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, που τα πουλιά σηκώνονται με θόρυβο μπροστά στη μύτη του σκύλου, το «σοκ» για το άπειρο κυνηγόσκυλο είναι τρομερό... και πολύτιμο! Στην επόμενη συνάντηση θα είναι πολύ πιο προσεκτικό... Προσωπικά δεν ανησυχώ με αυτές τις πρώτες «πρόγκες» του σκύλου. Με λίγες συναντήσεις ακόμα, το σκυλί που έχει μυαλό θα καταλάβει ότι δεν πρέπει να πλησιάζει κοντά σε αυτήν την «οσμή»! Από εκεί και πέρα αρχίζει ο μακρύς δρόμος της εκπαίδευσης, που ολοκληρώνεται περίπου στα τέσσερα με πέντε χρόνια. Σε αυτήν την ηλικία έχουμε πλέον τα ολοκληρωμένα και έμπειρα μπεκατσόσκυλα...

Προσωπικά είμαι της σχολής ότι τουφεκάμε τα πρώτα πουλιά, είτε φερμαριστούν όπως θέλουμε είτε όχι... Αν θέλουμε να βελτιώσουμε την απόσταση της φέρμας βέβαια, μπορούμε κάποια πουλιά να μην τα τουφεκίσουμε, αυξάνοντας την επιφυλακτικότητα του σκύλου.
Πού, όμως, αυτή η «πολυτέλεια» στις μέρες μας; Στο κυνήγι, πάντως, ο σκύλος σίγουρα θα συναντήσει μπεκάτσες που δεν θα φερμαριστούν. Πολλές από αυτές ίσως εμείς δεν θα τις πάρουμε καν χαμπάρι. Ισως τον Μάρτη να υπάρχει χώρος για «εκπαιδευτικά» χωρίς τουφέκι, ώστε να «ρετουσάρουμε» τον σκύλο μας... Οχι τώρα όμως. Τώρα η σκυλίτσα μου -και κάθε νεαρό εκκολαπτόμενο μπεκατσόσκυλο- θέλει πουλιά! Πολλά πουλιά, για να δει, να προγκίξει, να φερμάρει, να απορτάρει...
Βγάζω κάθε μέρα την Ηρα στις μπεκάτσες. Αν έχει μυαλό θα βρει την άκρη μόνη της!
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Η μεγάλη δυσκολία για το νεαρό μπεκατσόσκυλο δεν είναι τόσο να βρει μια μπεκάτσα, αλλά να τη φερμάρει όπως πρέπει! Το να την ψάξει δεν είναι δύσκολο. Ετσι κι αλλιώς, όλα τα σκυλιά που είναι από καλές «γραμμές -ανεξαρτήτως φυλής- έχουν συνήθως την έρευνα που υπαγορεύει η γενιά τους.

Μπάμπης Γκαβάς