Η πιο πρώιμη μπεκάτσα που έχει βρει ο γράφων όλα αυτά τα χρόνια ήταν στις 18 Οκτώβρη, σε ένα δάσος βελανιδιάς στην Πελοπόννησο, μετά από ένα καιρό ξαφνικό και χειμωνιάτικο, ίδιο με αυτόν που είχαμε τον Οκτώβρη που πέρασε...
Οι μπεκάτσες πετώντας με 300 χιλιόμετρα τη βραδιά εγκαταλείποντας τη Ρωσία, μπορούν να φτάσουν άνετα στη Βαλκανική - ακόμα και στην Πελοπόννησο - μέσα σε ελάχιστες μέρες. Αρκεί... να θέλουν να πετάξουν!.
Η αποδημία του φθινοπώρου γίνεται συνήθως σταδιακά από τα άπειρα νεαρά πουλιά, εξαρτώμενη αποκλειστικά από τις καιρικές συνθήκες.
Η φθινοπωρινή αποδημία κατά κανόνα δεν γίνεται «βίαια», όπως γίνεται με τις μπεκάτσες που φέρνει ο πρώτος μεγάλος χειμώνας της χρονιάς.
Οι καιρικές συνθήκες εφέτος τον Οκτώβρη όμως, ήταν αυτές που θα έσπρωχναν κάθε... μυαλωμένη μπεκάτσα του βορά, σε μια γρήγορη αποδημία προς τον νότο...
Ολη η βαλκανική χερσόνησος ήταν χιονισμένη από ένα υψόμετρο και πάνω (συνθήκες που δεν βλέπουμε εύκολα ούτε τον Γενάρη πια)!
Οι πρώιμες μπεκάτσες είναι οι μικρότερες σε ηλικία, αυτές δηλαδή που φοβούνται περισσότερο τις καιρικές συνθήκες. Σε μια ήπια φθινοπωρινή εξέλιξη κατεβαίνουν χωρίς να βιάζονται, «αποικίζοντας» σημεία που έχουν ιδανικές τοπικές μικροσυνθήκες.
«Μπαίνουν» με βαρομετρικά χαμηλά που κινούνται από τον βορά προς τον νότο, μπαίνουν και με βορειοανατολικό καιρό που είναι ο ούριος άνεμος για την αποδημία τους.
Υπάρχει όμως και ένα «αλλά»...
Ο παρατεταμένος βορειοανατολικός άνεμος που ζούμε μέρες τώρα στη βαλκανική, οφείλεται στην παρουσία ενός «αντικυκλώνα» στην ανατολική Ευρώπη.
Είναι ένας κρύος και ξηρός άνεμος που στεγνώνει γρήγορα όλη τη γη, μετατρέποντας τους ιδανικούς υγρούς μπεκατσότοπους, σε ...πούδρα και σκόνη!
Οι μπεκάτσες συνεχίζουν να περνάνε, αλλά... δεν σταματάνε για να εγκατασταθούν.
Τα πουλιά του περάσματος βρίσκονται σε μια κορφούλα τη μια μέρα, αλλά την επομένη εξαφανίζονται χωρίς να «απλώσουν» στο δάσος.
Οι μπεκάτσες χάνονται και μάλιστα σε ...άγνωστη κατεύθυνση.
«Προφητείες» είναι δύσκολο να διακινδυνεύει κανείς, αλλά αυτός ο παρατεταμένος βορειοανατολικός καιρός - σε συνδυασμό με την έλλειψη βροχής - είναι καταστροφικός .
Το έχουμε ξαναδεί το «φαινόμενο» εδώ στην Ελλάδα, σε κάποιες από τις χειρότερες «μπεκατσοχρονιές»!
Οι μπεκάτσες εμφανίζονταν να κινούνται στα μεγάλα δάση των ορεινών αξόνων της Μακεδονίας, του Ασπροπόταμου και της Ηπείρου, αλλά δεν στέκονταν πουθενά!
Δυστυχώς το ίδιο φαινόμενο ζούμε αυτό το εικοσαήμερο, μετά την κακοκαιρία του Οκτώβρη που έφερε τα πρώτα πουλιά στο τόπο μας...
Ο βορειοανατολικός καιρός ξέρανε τον τόπο, στέγνωσε την υγρασία, «σκότωσε» τα μανιτάρια, καθήλωσε τα σκουλήκια στα βάθη του χώματος και άφησε τα φύλλα επάνω στα δένδρα, χωρίς να εμπλουτίζουν με την οργανική τους ύλη τα δάση.
Αν δεν βρέξει πολύ και παντού, σύντομα, υπάρχει το ενδεχόμενο να ζήσουμε μια ακόμα χρονιά μπεκάτσας, που από ελπιδοφόρα... κατέληξε σε καταστροφή!
Οι γραμμές αυτές γράφονται ακριβώς στην πρώτη εβδομάδα του Νοέμβρη.
Σε πρόσφατη αποστολή του «Εθνος - Κυνήγι» στη Θεσσαλία και στη Μακεδονία, τα δάση ήταν άδεια από μανιτάρια, τα φύλλα στις οξιές ήταν ξερά, ενώ στα ντούσκα ήταν πράσινα! Σε πολλά σημεία του δάσους το χώμα άχνιζε σαν ...πούδρα από την ξέρα.
Η προσοχή μας είναι πλέον στραμμένη στο δελτίο καιρού, όπου μια αχνή ελπίδα κάποιων βροχών διαφαίνεται για τις προσεχείς μέρες, τουλάχιστον για κάποιες περιοχές της χώρας μας...
Αν οι βροχές δεν έρθουν, οι μπεκάτσες θα ξαναπαίξουν τον ρόλο του «φαντάσματος»... που τόσο αρέσκονται να παίζουν!
Νίκος Κράλλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου