Επιτέλους, υπήρξε και μια απάντηση από τον «Αρκτούρο»:
Οπως και επισήμως παραδέχτηκαν τα στελέχη του, «οι αρκούδες στην Ελλάδα είναι πάνω από 400 και ο αριθμός αυτός αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο» !
Για πρώτη φορά η γνωστή περιβαλλοντική οργάνωση εμφανίζεται να «ξεκολλάει» από τις υποεκτιμήσεις του παρελθόντος όσον αφορά τον πληθυσμό της αρκούδας, αντιμετωπίζοντας το ζήτημα σε πιο... πραγματικές διαστάσεις.
Υπενθυμίζεται ότι ολόκληρη τη δεκαετία του 1980 ο «Αρκτούρος» εμφάνιζε τις αρκούδες σε 80 μόνο, ενώ την προηγούμενη δεκαετία είχε «κολλήσει» πεισματικά σε έναν αριθμό 150 ζώων, που δεν... ήθελαν με τίποτα να αυξηθούν!
Ωστόσο, από τότε που η Εγναντία οδός έχει δοθεί στην κυκλοφορία, 25 με 30 αρκούδες έχουν σκοτωθεί μόνο σε αυτόν τον δρόμο, χωρίς να υπολογίσουμε αρκετές άλλες που σκοτώθηκαν από καλλιεργητές ή κτηνοτρόφους σε διάφορες περιοχές της Μακεδονίας και της Ηπείρου, είτε έγιναν γνωστά τα περιστατικά είτε όχι...
Αν προσθέσουμε σε αυτούς τους αριθμούς και όλες τις άλλες αρκούδες που κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην αγροτική ζωή, μπαίνοντας σε μαντριά, σκοτώνοντας κτηνοτροφικά ζώα, καταστρέφοντας κυψέλες ή καλλιέργειες καλαμποκιού και οπωρώνες, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δύσκολα θα μπορούσε κανείς να επιμείνει στις... υποεκτιμήσεις του για τον συνολικό πληθυσμό του είδους.
Θα ήταν άλλωστε αδύνατο ένας τόσο μικρός αριθμός αρκούδων να κάνει τόσο αισθητή την παρουσία του στην ύπαιθρο και στους πληθυσμούς των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται εκεί...
Eστω και έτσι, όμως, τα στοιχεία και οι νέοι αριθμοί που παραδέχεται ο «Αρκτούρος», ενέχουν και πάλι ένα στοιχείο προβληματισμού:
Oπως γίνεται διεθνώς και με πολλά άλλα είδη άγριας ζωής, γύρω από τα οποία δραστηριοποιούνται -και χρηματοδοτούνται- Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, υπάρχει μια εμμονή να υπολογίζουν τον αριθμό των απειλούμενων ειδών... κάτω από 500 ζώα!
Το νούμερο... 500 εμφανίζεται ως «ορόσημο» και επαναλαμβάνεται σε όλες τις «μελέτες» σαν εμμονή...
Αυτό φυσικά δεν είναι τυχαίο.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Ενωση Προστασίας της Φύσης (I.U.C.N.), έχει επικρατήσει να θεωρείται ως «απειλούμενο» κάθε είδος που αριθμεί λιγότερα από πεντακόσια άτομα σε αναπαραγωγική ηλικία.
Ο υπολογισμός αυτός αφορά οποιοδήποτε είδος θηλαστικού, πουλιού ή ψαριού, ανεξάρτητα από τον αναπαραγωγικό ρυθμό.
Το διεθνές αυτό «μοντέλο» υποστηρίζει ότι χρειάζονται τουλάχιστον 500 διαφορετικοί αναπαραγωγικοί οργανισμοί ενός είδους, ώστε να θεωρείται το είδος γενετικά βιώσιμο στο διηνεκές...
Βεβαίως, η χρήση αυτού του «αξιώματος» από τους διάφορους οργανισμούς και οργανώσεις προστασίας σε εθνικό επίπεδο είναι μια άλλη ιστορία... πολιτικής και... επικοινωνίας, που συχνά καμιά απολύτως σχέση δεν έχει με τη βιολογία!
Οι Σουηδοί ειδικοί που επισκέφθηκαν τον «Αρκτούρο», ήταν απόλυτα διαφωτιστικοί: στην απέραντη Σουηδία υπάρχουν σήμερα περίπου 3.500 αρκούδες, με αναπαραγωγικό ρυθμό 4,5%. Εξ αυτών θηρεύονται νομίμως και με τις ευλογίες της πολιτείας περίπου 300 κάθε χρόνο...
Αναφερόμαστε πάντα στη Σουηδία, μία χώρα με συνολική έκταση 450.295 τετραγωνικών χιλιομέτρων με τεράστια δασοκάλυψη, ιδανικό βιότοπο για αρκούδες, ανεξάντλητες πηγές τροφοληψίας του είδους και... χειμώνα οκτώ μηνών!
Μια συγκριτική «αναγωγή» με τον πληθυσμό των 400 αρκούδων της χώρας μας, με τους φτωχούς βιότοπους και τα ελάχιστα αλπικά δάση, μπορεί άραγε να γίνει; Και, αν ναι, ποιο είναι το συμπέρασμα που θα κατέληγε;
Πόσες αρκούδες τελικά χωράνε στην Ελλάδα;
Αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο ο «Αρκτούρος» δεν έχει απαντήσει ποτέ, παρά τις αλλεπάλληλες χρηματοδοτούμενες μελέτες που έχει διεξάγει για το είδος.
Νίκος Κράλλης
Οπως και επισήμως παραδέχτηκαν τα στελέχη του, «οι αρκούδες στην Ελλάδα είναι πάνω από 400 και ο αριθμός αυτός αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο» !
Για πρώτη φορά η γνωστή περιβαλλοντική οργάνωση εμφανίζεται να «ξεκολλάει» από τις υποεκτιμήσεις του παρελθόντος όσον αφορά τον πληθυσμό της αρκούδας, αντιμετωπίζοντας το ζήτημα σε πιο... πραγματικές διαστάσεις.
Υπενθυμίζεται ότι ολόκληρη τη δεκαετία του 1980 ο «Αρκτούρος» εμφάνιζε τις αρκούδες σε 80 μόνο, ενώ την προηγούμενη δεκαετία είχε «κολλήσει» πεισματικά σε έναν αριθμό 150 ζώων, που δεν... ήθελαν με τίποτα να αυξηθούν!
Ωστόσο, από τότε που η Εγναντία οδός έχει δοθεί στην κυκλοφορία, 25 με 30 αρκούδες έχουν σκοτωθεί μόνο σε αυτόν τον δρόμο, χωρίς να υπολογίσουμε αρκετές άλλες που σκοτώθηκαν από καλλιεργητές ή κτηνοτρόφους σε διάφορες περιοχές της Μακεδονίας και της Ηπείρου, είτε έγιναν γνωστά τα περιστατικά είτε όχι...
Αν προσθέσουμε σε αυτούς τους αριθμούς και όλες τις άλλες αρκούδες που κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην αγροτική ζωή, μπαίνοντας σε μαντριά, σκοτώνοντας κτηνοτροφικά ζώα, καταστρέφοντας κυψέλες ή καλλιέργειες καλαμποκιού και οπωρώνες, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δύσκολα θα μπορούσε κανείς να επιμείνει στις... υποεκτιμήσεις του για τον συνολικό πληθυσμό του είδους.
Θα ήταν άλλωστε αδύνατο ένας τόσο μικρός αριθμός αρκούδων να κάνει τόσο αισθητή την παρουσία του στην ύπαιθρο και στους πληθυσμούς των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται εκεί...
Eστω και έτσι, όμως, τα στοιχεία και οι νέοι αριθμοί που παραδέχεται ο «Αρκτούρος», ενέχουν και πάλι ένα στοιχείο προβληματισμού:
Oπως γίνεται διεθνώς και με πολλά άλλα είδη άγριας ζωής, γύρω από τα οποία δραστηριοποιούνται -και χρηματοδοτούνται- Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, υπάρχει μια εμμονή να υπολογίζουν τον αριθμό των απειλούμενων ειδών... κάτω από 500 ζώα!
Το νούμερο... 500 εμφανίζεται ως «ορόσημο» και επαναλαμβάνεται σε όλες τις «μελέτες» σαν εμμονή...
Αυτό φυσικά δεν είναι τυχαίο.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Ενωση Προστασίας της Φύσης (I.U.C.N.), έχει επικρατήσει να θεωρείται ως «απειλούμενο» κάθε είδος που αριθμεί λιγότερα από πεντακόσια άτομα σε αναπαραγωγική ηλικία.
Ο υπολογισμός αυτός αφορά οποιοδήποτε είδος θηλαστικού, πουλιού ή ψαριού, ανεξάρτητα από τον αναπαραγωγικό ρυθμό.
Το διεθνές αυτό «μοντέλο» υποστηρίζει ότι χρειάζονται τουλάχιστον 500 διαφορετικοί αναπαραγωγικοί οργανισμοί ενός είδους, ώστε να θεωρείται το είδος γενετικά βιώσιμο στο διηνεκές...
Βεβαίως, η χρήση αυτού του «αξιώματος» από τους διάφορους οργανισμούς και οργανώσεις προστασίας σε εθνικό επίπεδο είναι μια άλλη ιστορία... πολιτικής και... επικοινωνίας, που συχνά καμιά απολύτως σχέση δεν έχει με τη βιολογία!
Οι Σουηδοί ειδικοί που επισκέφθηκαν τον «Αρκτούρο», ήταν απόλυτα διαφωτιστικοί: στην απέραντη Σουηδία υπάρχουν σήμερα περίπου 3.500 αρκούδες, με αναπαραγωγικό ρυθμό 4,5%. Εξ αυτών θηρεύονται νομίμως και με τις ευλογίες της πολιτείας περίπου 300 κάθε χρόνο...
Αναφερόμαστε πάντα στη Σουηδία, μία χώρα με συνολική έκταση 450.295 τετραγωνικών χιλιομέτρων με τεράστια δασοκάλυψη, ιδανικό βιότοπο για αρκούδες, ανεξάντλητες πηγές τροφοληψίας του είδους και... χειμώνα οκτώ μηνών!
Μια συγκριτική «αναγωγή» με τον πληθυσμό των 400 αρκούδων της χώρας μας, με τους φτωχούς βιότοπους και τα ελάχιστα αλπικά δάση, μπορεί άραγε να γίνει; Και, αν ναι, ποιο είναι το συμπέρασμα που θα κατέληγε;
Πόσες αρκούδες τελικά χωράνε στην Ελλάδα;
Αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο ο «Αρκτούρος» δεν έχει απαντήσει ποτέ, παρά τις αλλεπάλληλες χρηματοδοτούμενες μελέτες που έχει διεξάγει για το είδος.
Νίκος Κράλλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου