Το κυνήγι αποτελεί μια δραστηριότητα, όπου μπορεί να αναδειχθεί η επιδεξιότητα των ανθρώπων. Τα περί ασκήσεως του νου και του σώματος είναι γνωστά, ενώ με απόλυτα ευκρινή τρόπο αναλύονται αυτά στο περίφημο έργο του Ξενοφώντος «Κυνηγετικός».
Επίσης πρέπει να υπενθυμίσουμε πως ο κυνηγός πρώτα επιδιώκει να εισέλθει στο οικοσύστημα, να νιώσει και να «γευτεί» τη φύση, να ενσωματωθεί στο περιβάλλον και γινόμενος μέρος του να προσπαθήσει να καρπωθεί το θήραμα. Αυτή είναι μια λογική που χαρακτηρίζει το παραδοσιακό κυνήγι στην Ελλάδα, το λεγόμενο ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι.
Καμία σχέση δεν υπάρχει με τον τρόπο άσκησης της θήρας σε πολλές άλλες περιοχές του κόσμου, και ειδικά στην Ευρώπη. Εκεί, ως κατάλοιπο άλλων εποχών, μέσα από διαδικασίες συναλλαγής (εισιτήρια, πληρωμή, ενοικίαση χώρου, αμοιβή οδηγού-αβανταδόρου, κόστος ανά θήραμα, κλπ) ο κυνηγός καρπώνεται θήραμα ασκώντας απλά σκοποβολή ή …ανάλογα με το πόσα λεφτά έχει! Περιληπτικά μεγάλο μέρος αυτής της «τακτικής» εμπεριέχεται στο σύστημα του “put and take”, δηλαδή αυτού όπου τοποθετούνται θηράματα σε έναν τόπο ώστε να γίνει άμεση κάρπωση. Το σύστημα αυτό, αποτυχημένα επιχειρήθηκε εν μέρει στη χώρα μας στις Ελεγχόμενες Κυνηγετικές Περιοχές.
Το κυνήγι όμως, όπως το βιώνει διαχρονικά ο Έλληνας κυνηγός, είναι δραστηριότητα ενσωματωμένη μέσα στο φυσικό περιβάλλον. Εκεί ο κυνηγός αναπτύσσοντας την οξυδέρκειά του, την παρατηρητικότητα του, αξιοποιώντας την εμπειρία του, εκμεταλλευόμενος την εμπειρία άλλων μελών της κυνηγό-παρέας του, χαιράμενος την ικανότητα του κυνηγετικού του σκύλου, και με πολλά άλλα χαρακτηριστικά κατορθώνει να καρπωθεί το θήραμα.
Με κόπο και πολλή προσπάθεια, νιώθοντας αυτήν την εσωτερική ικανοποίηση του θηρευτή. Και αν πάλι η τσάντα μείνει αδειανή η «γεύση» της φύσης μένει στη ψυχή και στη μνήμη. Ένας φίλος σωστά είπε κάποτε «Το κυνήγι για να είναι ευχάριστο, δεν πρέπει να εξαρτάται από το αποτέλεσμα. Το παράδειγμα της Ιθάκης του Καβάφη ισχύει κι εδώ».
Μιας και πιάσαμε όμως τον Καβάφη πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για τους «ληστές» σχετιζόμενα με το απαράδεκτο φαινόμενο της χρήσης ηχομιμητικών συσκευών, τα περιβόητα «μηχανάκια», που αποτελούν όνειδος για την ελληνική κυνηγετική πραγματικότητα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα τελευταίας τεχνολογίας, αλλά και στα παλαιότερα «κασετοφωνάκια». Όλα είναι καταδικαστέα.
Αν η ηθική που χαρακτηρίζει την ελληνική κυνηγετική παράδοση δεν «αγγίζει» τους «κασετοφωνάδες», τότε μήπως αυτό συμβαίνει επειδή αυτοί είναι «ξένο σώμα» για την ελληνική κυνηγετική οικογένεια; Ποια η συναδελφική σχέση αυτών των «ονομαζόμενων κυνηγών», όπου στριμώχνουν τα ορτύκια στους καταψύκτες τους ή εξίσου χειρότερο, που τα πουλούν;
Ως περιγραφή το θέμα των ηχομιμητικών συσκευών αφορά την τοποθέτηση και χρήση αυτών των μέσων, ώστε να παραπλανηθούν τα πουλιά κατά τη μεταναστευτική τους κίνηση, να αλλάξουν τη ρότα τους και τη συμπεριφορά τους και να …προσγειωθούν ξεγελασμένα από τον ήχο της συσκευής σε τόπο όπου κάποιος ή κάποιοι θα τα περιμένουν….
Κάποιος «τεμπέλης», που ασφαλώς αδυνατεί να ασκήσει την κυνηγετική του ιδιότητα, που αδιαφορεί για την επόμενη χρονιά, που αδιαφορεί για τους νόμους, που αδιαφορεί για το ίδιο το κυνήγι. Δεν είναι ένας απλός λαθροθήρας, αλλά ένας «άπληστος άνθρωπος», που δρα ληστρικά στους θηραματικούς πληθυσμούς, στερώντας ασφαλώς το δικαίωμα στην κάρπωση από το συνετό κυνηγό, που παραδοσιακά διατηρεί τη μακρόχρονη σχέση του με τη φύση και με την άγρια πανίδα.
Θέλετε να μπούμε στη συζήτηση από άλλη γωνία; Ας πάμε από τη νομοθεσία. Δασικός κώδικας, άρθρο 7. Απαγορευμένοι τρόποι και μέσα θήρας. Παράγραφος ε) Απαγορεύεται για την άσκηση της θήρας των ειδών της άγριας πτηνοπανίδας η χρησιμοποίηση ή χρήση ελαστικής σφεντόνας, θηλιών από οποιοδήποτε υλικό, ιξού, αγγίστριων, ομοιωμάτων, ζωντανών κραχτών, ηχοπαραγωγών συσκευών με μιμητικές φωνές πουλιών, ηλεκτρονικών συσκευών προσέλκυσης των πουλιών, εξαρτημάτων κυνηγετικών όπλων για νυκτερινή σκόπευση…..κλπ
Λέτε ότι το περιεχόμενο του νόμου να αφορά όσους χρησιμοποιούν τέτοιες πρακτικές; Όχι βέβαια, ούτε ο νόμος τους ενδιαφέρει, ούτε και το κυνήγι. Αυτοί λειτουργούν με την τεχνική της εξαπάτησης, ορισμένοι τους λένε «γιαλαντζί κυνηγούς», για το «γιαλαντζί» δεν ξέρω, αλλά κυνηγοί σίγουρα δεν είναι.
Το οξύμωρο είναι ότι …καυχώνται για την απάτη τους,… προσκαλούν και φίλους τους… για να κυνηγήσουν σε μέρη που έχει πολλά ορτύκια. Υπάρχουν και άλλοι που γίνονται δευτερογενώς συνένοχοι, που βρισκόμενοι… κατά λάθος ή… κατά ασφαλείς πληροφορίες…. χαίρονται και συμμετέχουν στη σφαγή. Γιατί κυνήγι δεν είναι: Οι πιο πολλοί όμως φεύγουν αηδιασμένοι από την κατάντια ορισμένων. Δυστυχώς περιστατικά σαν αυτά έχουν προβληματίσει και ευρωπαϊκούς οργανισμούς… και είναι άλλη μια φέτα αλειμμένη με βούτυρο που προσφέρεται σε όσους αντιστρατεύονται το κυνήγι. Γιατί είναι μια περίπτωση υπερκάρπωσης.
Αρκετές κυνηγετικές οργανώσεις προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα περιστατικά αυτά. Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας –Θράκης και η Κυνηγετική Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδας έχουν κατάσχει δεκάδες τέτοιες συσκευές, έχουν υποβληθεί και οι αντίστοιχες μηνύσεις. Πρόσφατα εφοδίασαν τους υπαλλήλους τους Ομοσπονδιακούς Θηροφύλακες με ειδικές ηλεκτρονικές συσκευές εντοπισμού των παράνομων αυτών μέσων και τα αποτελέσματα είναι ήδη θετικά. Όμως πρέπει να εξαλειφθεί το φαινόμενο.
Δεν θα μπω στη λογική με τα παραθυράκια του νόμου, όπου πρέπει να αποδειχθεί ότι ο θηρευτής ήταν και χρήστης ή κάτοχος της συσκευής, και άλλα ευτελή. Σημασία έχει πως αυτό δεν είναι κυνήγι. Σίγουρα πρέπει να σφραγιστούν νομικά και όλα εκείνα τα παραθυράκια που επιτρέπουν την εμπορία ή εισαγωγή αυτών. Αλλά από την άλλη οι επιτήδειοι χρησιμοποιούν δικές τους ευρεσιτεχνίες ενώ άλλοι ακόμη και στα κινητά τους τα έχουν περάσει…
Από όλα αυτά τον μόνο που κατανοώ είναι αυτόν που έχει τον τρόπο του να σφυρίζει μιμούμενος τον ήχο του πουλιού. Αυτός όντως χρησιμοποιεί την επιδεξιότητά του.
Θα ήθελα όμως να προσθέσω και μια… δικαιολογία που ακούω ορισμένοι να χρησιμοποιούν. «τα πουλιά αυτά είναι μεταναστευτικά, διαβατάρικα, και έτσι κι αλλιώς θα τα θηρεύσουν στο Μαρόκο, στην Τυνησία ή όπου αλλού». Μέγα λάθος.
Τα μεταναστευτικά διαβατάρικα πουλιά…. θέλουν φιλόξενο χώρο από εκεί που περνούν, ώστε να μπορέσουν και να ξαποστάσουν. Γιατί τα πουλιά αναπροσαρμόζουν τη διαδρομή τους, ως έναν βαθμό. Αλλά έτσι καταστρέφουμε και χάνουμε τα παραδοσιακά μας ορτυκοτόπια. Παράλληλα όμως χάνουμε και ένα βασικό θηραματικό κεφάλαιο, αυτό των ντόπιων ορτυκιών, που επίσης μειώνονται και αυτά.
Γιατί οι συσκευές κάνουν τεράστια ζημιά και στα ντόπια τα πουλιά, τα οποία θέλουμε να είναι ο φυσικός συνδετικός κρίκος με τα διαβατάρικα πουλιά. Η συμπεριφορά των πουλιών κατά το μεταναστευτικό τους ταξίδι είναι ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο. Το να προσελκυστούν τα πουλιά, ώστε να αλλάξουν τον προσανατολισμό τους και τις διαδρομές που ακολουθούν επιδρά δραματικά πάνω στους πληθυσμούς τους.
Μη ξεχνάτε πως η μετανάστευση είναι βιολογικό φαινόμενο, όπου το κάθε είδος αναζητά τις ευνοϊκότερες συνθήκες για την ολοκλήρωση του κύκλου του. Ακόμη και αυτά που δεν θα χτυπηθούν κατά την απαράδεκτη χρήση της συσκευής είναι ιδιαίτερα αμφίβολο ή μάλλον σχεδόν σίγουρο πως δεν θα καταφέρουν να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους. Και άρα δεν θα ξαναπεράσουν! Πόσο μάλλον για το αφελές πως «..έτσι μπορεί να κρατήσουμε και πουλιά σε ένα μέρος…».
ΠΗΓΗ : ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΟΞΑΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου