Τρεις τρόποι για τη φάσσα...

Πριν δούμε πώς... σημαδεύει κανείς μια φάσσα, αξίζει να τονιστεί ακόμη μια φορά ότι η φάσσα... θέλει σκάγια για να πέσει! Πριν από χρόνια είχε βγει ένα αγγλικό βίντεο που έδειχνε έναν Αγγλο φασσοκυνηγό σε μια προκατασκευασμένη φυλάχτρα να κυνηγά φάσσες με 20άρι όπλο.

Δύο στις τρεις φάσσες έπεφταν τραυματισμένες, ακόμη και στις αποστάσεις των 25 μέτρων. Αυτό δεν είναι κυνήγι! Εφόσον αποφασίζουμε να πάρουμε ένα θήραμα και να το φάμε, τότε έχουμε την υποχρέωση να το καταβάλουμε άμεσα και ανώδυνα. Ο τραυματισμός είναι απαράδεκτος.

Η άμεση καταβολή της φάσσας θέλει αρκετά χοντρά σκάγια και σε αρκετό αριθμό. Αυτό σημαίνει όπλο 12άρι με γόμωση τουλάχιστον 32 γραμμαρίων, με τα 36 γραμμάρια να μην είναι καθόλου υπερβολή. Τα σκάγια νούμερο από 7 ή πιο χοντρά είναι αναγκαία στη φάσσα, που έχει πυκνό φτέρωμα και μεγάλους στηθαίους μυς.
Η φάσσα είναι μεγάλο θήραμα και ταχύτατο, γι αυτό το μέγεθός της συχνά παραπλανεί τον κυνηγό, δίνοντάς του την εντύπωση ότι πετά αργά.
Στη σκόπευση σε κινητό στόχο υπάρχουν τρεις τρόποι σκόπευσης: η προσπέραση που δίδασκε ο Churchill, η εξαρχής εστίαση στον στόχο και μετά προσπέραση, και η εξαρχής διατήρηση της προσκόπευσης...
Ο Churchill δίδασκε τη μέθοδο όπου το στόμιο της κάννης αρχίζει πίσω από το θήραμα, το ακολουθεί με σκοπό να το προσπεράσει και η σκανδάλη πιέζεται καθώς το στόμιο είναι πάνω στον στόχο. Η μέθοδος λέγεται ότι υπολογίζει αυτόματα την προσκόπευση. Και όντως, η κεκτημένη ταχύτητα του όπλου προσπερνά τον στόχο με ρυθμό ανάλογο της ταχύτητας του στόχου και έτσι εξασφαλίζεται η αναγκαία προσκόπευση.
Οσοι έχουν πειραματιστεί με τη μέθοδο του Churchill και είναι αντικειμενικοί, αναφέρουν ότι είναι αποτελεσματική σε μέτριες αποστάσεις, ειδικά σε παγάνες όπου η πορεία και ταχύτητα του θηράματος είναι προβλέψιμα μεγέθη.
Το «μαρκάρισμα»...Η δεύτερη μέθοδος προκρίνει την αρχική τοποθέτηση του στομίου πάνω στο θήραμα, με μια κίνηση για τη δημιουργία της προσκόπευσης, που διατηρείται για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου πριν πιεστεί η σκανδάλη. Η μέθοδος είναι γρήγορη και δίνει ως σημείο εκκίνησης στη διαδικασία της σκόπευσης, το ίδιο το θήραμα! Αυτό βοηθά πολλούς που έχουν πρόβλημα να «ξεκινήσουν» τη σκόπευση.
Η τρίτη μέθοδος προβλέπει τη διατήρηση της προσκόπευσης. Είναι μια παλιά μέθοδος των Αμερικανών. Το στόμιο μπαίνει από την αρχή μπροστά από τη φάσσα και η προσκόπευση διατηρείται καθώς πιέζεται η σκανδάλη.
Σε όλες τις μεθόδους είναι βασικό να διατηρείται η κίνηση του όπλου μετά την πίεση της σκανδάλης. Αν δεν γίνει αυτό, η αστοχία είναι μαθηματικά βέβαιη.
Ο Bob Brister έκανε άπειρα πειράματα με τις τρεις μεθόδους. Οι βολές έγιναν σε ειδικά φτιαγμένο κινούμενο πίνακα, έτσι ώστε να εντοπίζεται η τοποθέτηση της τουφεκιάς σε σχέση με τον στόχο, κάτι χρήσιμο όταν αστοχούμε. Τα αποτελέσματα και συμπεράσματα του Brister δείχνουν ότι κάποια σχετική διατήρηση της προσκόπευσης είναι χρήσιμη σε βολές μέσης και μεγάλης απόστασης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η φάσσα είναι θήραμα μέσης ή μεγάλης απόστασης, άρα η προσκόπευση είναι σημαντικό στοιχείο.
Προσωπικά πάντως, προτιμώ τη μέθοδο όπου το στόμιο αρχίζει πάνω στο θήραμα και τραβιέται μπροστά για να πιάσει την απαιτούμενη προσκόπευση. Βρίσκω ότι αυτή η μέθοδος μου δίνει ένα σημείο εκκίνησης, ενώ ταυτόχρονα με αναγκάζει να κινήσω το όπλο με την απαιτούμενη ταχύτητα.
Οσον αφορά την προσκόπευση, αυτή δεν μπορεί να υπολογιστεί σε μέτρα μπροστά από το θήραμα. Η προσκόπευση είναι κάτι που μαθαίνεται εμπειρικά. Σε μέτριες αποστάσεις βρίσκω ότι όταν σκοπεύσω τέσσερις με πέντε φάσσες μπροστά τότε έχω επιτυχίες. Είναι πιο εύκολο να περιγράφεται η προσκόπευση σε μήκος του θηράματος, παρά σε μέτρα.
Οι πέντε φάσσες ισοδυναμούν με 130 εκατοστά αλλά δεν είναι εύκολο να υπολογίσεις εκατοστά όταν η φάσσα είναι τριάντα μέτρα μακριά. Πάντως, οι αστοχίες στη φάσσα και στα περισσότερα θηράματα που προσφέρουν τραβερσάτες τουφεκιές, είναι πίσω και κάτω από το πουλί.
Και κάτι τελευταίο: πάνω στον ενθουσιασμό της επιτυχίας στη φάσσα, είναι πολύ εύκολο να ξεχάσουμε να «μαρκάρουμε» το σημείο που έπεσε. Μην το αμελήσετε αυτό. Δείτε πού πέφτει η φάσσα και πηγαίνετε να την πάρετε.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο «σπάσιμο» από την απώλεια μιας φάσσας, που χάθηκε επειδή ξεχάσατε να μαρκάρετε πού έπεσε. Σας μιλώ εκ πείρας. Και όταν πάτε να την πάρετε κρατάτε και το όπλο μαζί, διότι υπάρχει πάντα η περίπτωση να μην το βρίσκετε αν το αφήσετε στο καρτέρι σας. Και σας μιλώ πάλι... εκ πείρας!

ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΥΠΡΙΔΗΜΟΣ