Από τον Λάβερακ και μετά υπάρχει το αγγλικό σέττερ. Πριν υπήρχαν απλώς οικογένειες σκυλιών διάφορες μεταξύ τους, χωρίς σαφή συγγένεια και συνέχεια.
Η Old Mall ήταν ένα από τα παλαιότερα δείγματα σέττερ που βρήκε ο Λάβερακ στην αναζήτησή του για το ιδανικό σέττερ. Ανήκε στον ιερέα Harrison που τα εξέτρεφε για 35 χρόνια.
Με μια διαρκή κλειστή αναπαραγωγή, αλλά και απόπειρες εξωτερικών διασταυρώσεων, ο Λάβερακ διατήρησε αυτή τη φυλή ως το 1877 που πέθανε, οπότε τα καλύτερα σκυλιά του πέρασαν στα χέρια του φίλου του Ρ. Lllewellin για να ιδρύσουν τη δεύτερη μεγάλη δυναστεία αγγλικών σέττερ. Συχνά αναρωτήθηκα, γιατί το όνομα Λάβερακ χαρακτηρίζει τη φυλή ως σήμερα; Τι πραγματικά προσέφερε ώστε να απολαμβάνει τέτοια δόξα το όνομά του;
Τα Σέττερ του laverack
Ο Λάβερακ υπήρξε ένας από τους πιο παθιασμένους κυνηγούς της εποχής του, άριστος σκοπευτής, αλλά και ψαράς στις λίμνες της Σκοτίας. Υπήρξε ο πρώτος Αγγλος που νοίκιασε κυνηγετική γη στη Σκοτία, έναντι ευτελούς ποσού τότε. Σε μια εποχή με περιορισμένο σιδηρόδρομο και δύσκολα ταξίδια με άμαξες, ταξίδευε ακατάπαυστα. Για να κυνηγήσει μπεκάτσες στο Islay, για grouse στη Σκοτία, για πεδινές πέρδικες στην Αγγλία. Στην Ιρλανδία για να γνωρίσει τα διάσημα ιρλανδικά σέττερ. Στο κάστρο του Γκόρντον για να δει τα μαύρο-καφέ σέττερ. Σε κάθε περιοχή που άκουγε ότι υπάρχει κάποιο άξιο κυνηγετικό σκυλί για να το δοκιμάσει και να το συγκρίνει με τα δικά του...
Το 1872 έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Το Σέττερ» (υπάρχει σήμερα μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις Κυνηγετικές Εκδόσεις του Χρήστου Χατζιώτη). Πρόκεται για ένα θεμελιώδες σύγγραμμα της φυλής, που γράφει την άποψή του για το σέττερ, πάντοτε επίκαιρη και αξεπέραστη. Ας μου επιτρέψει ο αναγνώστης να απομονώσω τις παραγράφους που αφορούν τον τύπο εργασίας της φυλής:
«Τα σέττερ έχουν όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις για γενική χρήση: μεγάλη ταχύτητα, μύτη, αντοχή, μέθοδο έρευνας και εύρεση θηράματος».
«Το σέττερ είναι το μεγαλύτερο γενικής χρησιμότητας από τα κυνηγόσκυλα... Κατέχει δυνάμεις με διάρκεια και αντοχή, γιατί αυτό ταιριάζει σε όλες τις περιοχές και καιρούς».
«Αντέχει στη ζέστη και στο κρύο το ίδιο». «Είναι αξεπέραστα σκυλιά υδροβίων και επαναφοράς».
«Είναι γεγονός ότι κυνήγησα επί 3 εβδομάδες διαρκώς με τα ίδια σκυλιά καθημερινά από τις 9 το πρωί ως τις 7 το απόγευμα».
Για ολόκληρο το άρθρο πατήστε ΕΔΩ
Πηγή www.ethnos.gr
Η Old Mall ήταν ένα από τα παλαιότερα δείγματα σέττερ που βρήκε ο Λάβερακ στην αναζήτησή του για το ιδανικό σέττερ. Ανήκε στον ιερέα Harrison που τα εξέτρεφε για 35 χρόνια.
Με μια διαρκή κλειστή αναπαραγωγή, αλλά και απόπειρες εξωτερικών διασταυρώσεων, ο Λάβερακ διατήρησε αυτή τη φυλή ως το 1877 που πέθανε, οπότε τα καλύτερα σκυλιά του πέρασαν στα χέρια του φίλου του Ρ. Lllewellin για να ιδρύσουν τη δεύτερη μεγάλη δυναστεία αγγλικών σέττερ. Συχνά αναρωτήθηκα, γιατί το όνομα Λάβερακ χαρακτηρίζει τη φυλή ως σήμερα; Τι πραγματικά προσέφερε ώστε να απολαμβάνει τέτοια δόξα το όνομά του;
Τα Σέττερ του laverack
Ο Λάβερακ υπήρξε ένας από τους πιο παθιασμένους κυνηγούς της εποχής του, άριστος σκοπευτής, αλλά και ψαράς στις λίμνες της Σκοτίας. Υπήρξε ο πρώτος Αγγλος που νοίκιασε κυνηγετική γη στη Σκοτία, έναντι ευτελούς ποσού τότε. Σε μια εποχή με περιορισμένο σιδηρόδρομο και δύσκολα ταξίδια με άμαξες, ταξίδευε ακατάπαυστα. Για να κυνηγήσει μπεκάτσες στο Islay, για grouse στη Σκοτία, για πεδινές πέρδικες στην Αγγλία. Στην Ιρλανδία για να γνωρίσει τα διάσημα ιρλανδικά σέττερ. Στο κάστρο του Γκόρντον για να δει τα μαύρο-καφέ σέττερ. Σε κάθε περιοχή που άκουγε ότι υπάρχει κάποιο άξιο κυνηγετικό σκυλί για να το δοκιμάσει και να το συγκρίνει με τα δικά του...
Το 1872 έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Το Σέττερ» (υπάρχει σήμερα μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις Κυνηγετικές Εκδόσεις του Χρήστου Χατζιώτη). Πρόκεται για ένα θεμελιώδες σύγγραμμα της φυλής, που γράφει την άποψή του για το σέττερ, πάντοτε επίκαιρη και αξεπέραστη. Ας μου επιτρέψει ο αναγνώστης να απομονώσω τις παραγράφους που αφορούν τον τύπο εργασίας της φυλής:
«Τα σέττερ έχουν όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις για γενική χρήση: μεγάλη ταχύτητα, μύτη, αντοχή, μέθοδο έρευνας και εύρεση θηράματος».
«Το σέττερ είναι το μεγαλύτερο γενικής χρησιμότητας από τα κυνηγόσκυλα... Κατέχει δυνάμεις με διάρκεια και αντοχή, γιατί αυτό ταιριάζει σε όλες τις περιοχές και καιρούς».
«Αντέχει στη ζέστη και στο κρύο το ίδιο». «Είναι αξεπέραστα σκυλιά υδροβίων και επαναφοράς».
«Είναι γεγονός ότι κυνήγησα επί 3 εβδομάδες διαρκώς με τα ίδια σκυλιά καθημερινά από τις 9 το πρωί ως τις 7 το απόγευμα».
Για ολόκληρο το άρθρο πατήστε ΕΔΩ
Πηγή www.ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου